Page 59 - หลักการจัดระบบอนุรักษ์ดินและน้ำในเขตพัฒนาที่ดิน
P. 59
54
เปนประโยชนตอพืชไดมาก ขนาดอนุภาคดินทราย เปนขนาดที่เกือบจะไมมีบทบาททางปฏิกิริยาเคมีในดิน
เลย จึงทําใหพืชพรรณที่ขึ้นอยูในดินพวกนี้ไมเจริญงอกงามเทากับดินที่เปนเนื้อละเอียด ผลผลิตที่ไดรับมักอยู
ในเกณฑต่ํา
สิ่งมีชีวิตที่ขึ้นอยูบนดิน ไดแกพืชพรรณ และกิจกรรมของสิ่งที่มีชีวิตในดินมีผลตอการ
เปลี่ยนแปลงลักษณะและคุณสมบัติของดินที่แตกตางกันออกไป ดินในบริเวณทุงหญาจะมีอัตราการเพิ่ม
อินทรียวัตถุสูงกวาดินบริเวณที่เปนปาสูงมาก จึงทําใหดินบริเวณทุงหญาสวนใหญมีสีดําและลึกกวา อยางไร
ก็ตาม การเจริญเติบโตของพืชพรรณบนดินจะเปนตัวการที่สําคัญอันหนึ่ง ในการที่จะกําหนดความคงอยู
และความอุดมสมบูรณของดิน หากดินนั้นมีพืชพรรณที่ขึ้นอยูอยางแนนหนามาเปนระยะเวลานาน ดินจะอยู
ในสภาพความอุดมสมบูรณคอนขางสูง เนื่องจากพืชพรรณที่ขึ้นอยู ตลอดจนกิ่งใบแหงที่รวงหลนทับถมกัน
บนดินจะทําหนาที่ปกคลุมผิวดิน ปองกันความรอนจากแสงแดดไมใหแผดเผา สกัดกั้นการตกกระทบของ
เม็ดฝน ลดปริมาณการระเหยน้ําจากผิวดินและชวยใหการดําเนินกิจกรรมของสิ่งมีชีวิตในดินเปนไป
โดยสะดวก จึงเห็นไดวาความคงอยูของดินนั้น ขึ้นอยูกับความคงอยูของพืชพรรณบนดิน หากพืชพรรณถูก
ทําลายไปโดยวิธีการใดวิธีการหนึ่ง นิเวศวิทยาของพืชจะเสียไป ดินถูกปลอยทิ้งใหอยูในสภาพวางเปลา ผล
เลียหายตางๆ จะตามมา ในที่สุดดินจะเกิดการความเสียหายและกระทบกระเทือนตอความเสื่อมโทรมของดิน
ที่พืชขึ้นอยู ดังนั้น ความอุดมสมบูรณของดินจะคงอยู และสามารถใชประโยชนไปไดอยางยั่งยืน ก็ขึ้นอยูกับ
พืชพรรณที่เจริญเติบโต และความหนาแนนของพืชพรรณที่เจริญเติบอยูบนพื้นดินนั้นอีกดวย