Page 67 - หลักการจัดระบบอนุรักษ์ดินและน้ำในเขตพัฒนาที่ดิน

62

ออสเตรเลีย สาธารณรัฐประชาชนจีน โคลัมเบีย และ เปอโตริโก เปนตน ถาผูบริหารประเทศยังคงปลอย

ปละละเลยใหการจัดทรัพยากรที่ดินของประเทศไทยเปนไปในลักษณะของการขาดการวางแผนที่ดินอยาง
เพียงพอ อาจจะตองประสบอุทกภัยและการสูญเสียอยางหลีกเลี่ยงไมได

8.11. ระบบลุมน้ํา

สําหรับความหมายของลุมน้ําหมายถึง หนวยของพื้นที่หนึ่งที่เกี่ยวของกับการบริหารและจัดการน้ํา
โดยเฉพาะ มีขนาดความตองการของแตละบุคคล และประเภทของการศึกษา จากคําจํากัดความดังกลาวนี้ จะ

เห็นไดวาขอบเขตของลุมน้ํานั้น จะกําหนดที่ใดก็ไดโดยไมจําเปนตองมีสันเขาเปนสันปนน้ํา แตมีขอสังเกต

วาตองมีแนวโนมที่จะทําใหทราบวา น้ําในลุมน้ําที่ระบายออกจากปากลุมน้ํานั้นมีเทาไร มีฝนตกหรือน้ําไหล

เขาสูลุมน้ําเปนจํานวนเทาใด คําจํากัดความจึงนาที่จะยึดถือไดวามีมาตรฐานที่ดีได โดยเฉพาะบริเวณที่มี
ขอบเขตพื้นที่จํากัด และยังสามารถใชกับพื้นที่เกษตรกรรมตอนลาง ซึ่งมีการถือครองที่ดินหลายเจาของ หรือ

มีความหลากหลายของกษณะภูมิประเทศหรือไม ก็มีความจําเปนบางประการที่ตองกําหนดใหเปนไปตาม

วัตถุประสงคที่จะใชขนาดพื้นที่

8.12. หลักเกณฑในการกําหนดขอบเขตพื้นที่ลุมน้ําหลักและลุมน้ําสาขา

คณะอนุกรรมการศูนยขอมูลสารสนเทศอุทกวิทยา (น้ําผิวดิน) ไดดําเนินการกําหนดขอบเขตของ
ลุมน้ําหลัก 25 ลุมน้ํา และลุมน้ําสาขาลงในแผนที่ภูมิประเทศมาตราสวน 1: 500,000 โดยไดมีการตรวจสอบ

รายละเอียดและความถูกตองกับแผนที่ 1:50,000 และ 1:250,000 การกําหนดเขตดังกลาวที่มีกฎเกณฑการ

แบงเขตลุมน้ํา (Basin) และลุมสาขา (Sub-basin) และการเรียกชื่อลุมน้ําไวดังนี้ (นิพนธ, 2539)

(1) การแบงลุมน้ําสายหลักไดยึดถือเอาแมน้ําสายใหญเปนหลักในการกําหนดขอบเขตแล
การเรียกชื่อของลุมน้ํา นอกจากบางพื้นที่ เชน บริเวณใกลเขตชายแดนติดตอกับประเทศกัมพูชา ซึ่งไมมี

แมน้ําสายใหญที่สามารถใชเปนตัวแทนของลุมน้ําที่จัดแบงไดจึงไดกําหนดขอบเขตแลเรียกชื่อลุมน้ํานั้นๆ

ตามลักษณะตามพื้นที่ชายฝง เชน ลุมแมน้ําฝงทะเลตะวันออก ชายฝงทะเลตะวันตก โดยยึดถืออาวไทยเปน

หลักในการกําหนดชื่อ เชน บริเวณภาคใตของประเทศไทย แบงออกเปน (1) ลุมน้ําภาคใตฝงตะวันออก (2)
ลุมน้ําภาคใตฝงตะวันตก ซึ่งถือตามทิศทางการไหลลงสูทะเลในบริเวณพื้นที่นั้นๆ เปนหลัก สวนบริเวณที่

ติดกับประเทศกัมพูชาใชชื่อวา ลุมน้ําโตนเลสาป ตามชื่อของทะเลสาบที่น้ําในลุมน้ําบริเวณดังกลาวไหลลง

(2) การแบงเขตลุมน้ําสาขา (Sub-basin separation) คณะกรรมการศูนยขอมูลสารสนเทศ
อุทกวิทยา (น้ําผิวดิน) ไดกําหนอหลักเกณฑการแบงลุมน้ําสาขาของ 25 ลุมน้ําหลัก ไวดังนี้

(2.1) กําหนดใหแมน้ําสายหลัก (Main river) เปนลุมน้ําสาขาหนึ่งทีมีรหัสเปน 01 และเรียก

ลุมน้ําสาขานี้เชนเดียวกับชื่อลําน้ําสายหลัก ทั้งนี้เพื่อความสะดวกในการบริการขอมูลเฉพาะของแมน้ําสาย
หลัก