Page 12 - เอกสารวิชาการ การใช้อินทรียวัตถุปรับปรุงดินเค็มชายทะเล : เอกสารวิชาการสถาบันวิจัยพัฒนาเพื่อป้องกันการเป็นทะเลทรายและการเตือนภัย เลขที่ 30/02/48

4

3. การชลประทานที่ขาดการวางแผนในเรื่องผลกระทบของดินเค็ม มักกอใหเกิดปญหาตอ

พื้นที่ซึ่งใชประโยชนจากระบบชลประทานนั้น แตถามีการคํานึงถึงสภาพพื้นที่และศึกษาเรื่องปญหาดินเค็ม

เขารวมดวยกอนที่จะใชระบบชลประทานก็จะเปนการชวยแกปญหาดินเค็มไดอีกวิธีหนึ่ง
4. การตัดไมทําลายปาหรือการปลอยพื้นที่บริเวณที่มีศักยภาพในการแพรกระจายเกลือให

เกิดการวางเปลาทําใหเกิดการแพรกระจายของดินเค็มในบริเวณเชิงเนิน ซึ่งสวนใหญจะเปนนาขาว

5. การเพาะเลี้ยงกุงกุลาดํา ซึ่งตองเลี้ยงในสภาพน้ํากรอย จะทําใหเกิดการสะสมของเกลือใน

บริเวณบอเลี้ยงและพื้นที่ใกลเคียง

1.3 แนวทางการจัดการดินเค็มชายทะเล
สําหรับแนวทางการจัดการดินเค็มชายทะเลนั้นพอสรุปไดเปนขอๆ ดังนี้ (รังสรรค, ไมระบุป

พิมพ)

1. จําแนกประเภทและกําหนดเขตการใชประโยชนที่ดินใหเหมาะสม ในปจจุบันยังไมมีการ
จําแนกประเภท และกําหนดเขตการใชประโยชนที่ดินในบริเวณชายฝงทะเลอยางถูกตองและเหมาะสม การ

นําที่ดินบางประเภทมาใชประโยชนอยางไมเหมาะสม จึงกอใหเกิดการเปลี่ยนแปลงทางนิเวศน สังคม และ

เศรษฐกิจ อยางรุนแรง

2. การจัดระบบชลประทานอยางเหมาะสม เปนการปองกันไมใหน้ําเสียที่ถูกระบายน้ําทิ้งถูก

นํากลับมาใชอีก ซึ่งจะเปนการขจัดปญหาการระบาดของโรคสัตวน้ํา ปญหาคุณภาพของน้ําในบอกุงและเปน
การปองกันไมใหเกิดการแพรกระจายของน้ําเค็ม เขาไปในบริเวณพื้นที่ที่ไมตองการ

3. ทําความเขาใจกับเกษตรกรผูเลี้ยงกุงและผูปลูกพืช ใหมีการใชประโยชนที่ดินตามการ

จําแนกประเภทอยางถูกตองและเหมาะสม พรอมทั้งแนะนําถึงขอดีและขอเสียของการใชที่ดินที่ไมเหมาะสม

และอาจนํามาตรการทางกฎหมายมาใชรวมดวยอยางเหมาะสม เพื่อใหเกิดประสิทธิภาพสูงสุดในการแก
ปญหา

4. การนําเทคโนโลยีการปรับปรุงดินมาปรับใชอยางเหมาะสม เชน การใชวัสดุปรับปรุงดิน

เปรี้ยวในดินเค็ม การใชวัสดุปรับปรุงสมบัติทางเคมีและกายภาพของดิน การเลือกเลี้ยงสัตวและปลูกพืชที่

เหมาะสมตามการจําแนกประเภทที่ดิน ทั้งนี้เพื่อใหเกิดประโยชนสูงสุดตอการใชประโยชนที่ดิน
5. การรักษาดุลธรรมชาติ จากการศึกษาพื้นที่ที่มีการเลี้ยงกุงกุลาดํา โดยศึกษาผลกระทบ

จากการเลี้ยงกุงตอคุณภาพน้ําในจังหวัดสุราษฎรธานี ซึ่งผลการศึกษาพอสรุปไดวาปาชายเลนเปนแหลงชวย

กรองของเสีย ที่ระบายออกจากนากุง และชวยรักษาสภาพแวดลอม เนื่องจากน้ําที่ระบายออกจากนากุง

ประกอบดวยธาตุอาหารพืช ซึ่งการมีปาชายเลนจะทําใหมีการนําธาตุอาหารพืชไปใชประโยชนได และในขณะ

เดียวกันทําใหคุณภาพของน้ําดีขึ้น ดังนั้นการเลี้ยงกุงทะเลจําเปนตองมีปาชายเลนควบคูไปดวย
6. ในบริเวณพื้นที่ที่เคยใชประโยชนเปนนากุงกุลาดําและถูกปลอยใหทิ้งราง เนื่องจาก

ประสบกับการขาดทุน ซึ่งเปนผลมาจากปญหาคุณภาพน้ํา ดิน สิ่งแวดลอมอื่นๆ และโรคระบาด พื้นที่ทํานากุง

ที่ถูกทิ้งรางเหลานี้ไดเพิ่มปริมาณขึ้นทุกป เมื่อบริเวณพื้นที่เดิมใชประโยชนไมได เกษตรกรไดยายไปทําการ