Page 70 - รายงาน ผลของการใช้ผลิตภัณฑ์ชีวภาพเพื่อเร่งการย่อยสลายตอซังข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ Effect of using biological products for accelerating the degradation of maize stubble

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

64

ฟอสฟอรัสที่เป็นประโยชน์ 13 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม จัดอยู่ในระดับปานกลาง (สำนักวิทยาศาสตร์เพื่อการ
พัฒนาที่ดิน, 2548)
1.2.4) ปริมาณโพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนได้ พบว่า มีค่าไม่แตกต่างกันทางสถิติระหว่าง
ตำรับการทดลอง มีค่าระหว่าง 177.46 - 192.50 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม และมีค่าเพิ่มสูงขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับ

ดินก่อนการทดลองมีปริมาณโพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนได้ 120 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม เมื่อใช้หลักเกณฑ์ของ
สำนักวิทยาศาสตร์เพื่อการพัฒนาที่ดิน (2548) มาพิจารณาร่วมด้วย พบว่า ดินภายหลังการทดลองมีปริมาณ
โพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนได้ จัดอยู่ในระดับสูงมาก และยกระดับสูงขึ้นจากดินก่อนการทดลองที่อยู่ในระดับสูง
1.3) สมบัติทางเคมีของดินหลังการทดลอง จากการปลูกรอบที่ 2 (ตารางที่ 15)

1.3.1) ความเป็นกรดเป็นด่างของดิน พบว่า ความเป็นกรดเป็นด่างของดินหลังการ
ทดลอง มีค่าไม่แตกต่างกันทางสถิติ มีค่าระหว่าง 8.23 - 8.30 ดินเป็นด่างปานกลาง (สำนักวิทยาศาสตร์เพื่อ
การพัฒนาที่ดิน, 2548) จากข้อมูลความเป็นด่างของดินจากการปลูกรอบที่ 2 มีค่าลดลงต่ำกว่าดินก่อนการ
ทดลองจาก 8.60 และภายหลังจากการปลูกรอบที่ 1 มีค่า 8.43 ทั้งนี้เนื่องจากอินทรียวัตถุในดินมีประจุลบเป็น

จำนวนมาก และมีความสามารถในการดูดซับประจุบวกได้สูง จึงมีผลทำให้ดินที่มีอินทรียวัตถุสูงมีความ
ต้านทานการเปลี่ยนแปลงความเป็นกรดเป็นด่างของดินได้ดี (คณาจารย์ภาควิชาปฐพีวิทยา, 2541)
1.3.2) ปริมาณอินทรียวัตถุในดิน พบว่า ปริมาณอินทรียวัตถุในดินมีค่าไม่แตกต่างกัน

ทางสถิติ มีค่าระหว่าง 2.84 - 3.03 เปอร์เซ็นต์ จากค่าเฉลี่ยปริมาณอินทรียวัตถุในดิน 2.90 เปอร์เซ็นต์ เมื่อ
เปรียบเทียบกับดินก่อนการทดลอง 2.50 เปอร์เซ็นต์ และดินภายหลังการทดลองจากการปลูกรอบที่ 1 มี
ค่าเฉลี่ย 2.19 เปอร์เซ็นต์ เมื่อใช้หลักเกณฑ์ของสำนักวิทยาศาสตร์เพื่อการพัฒนาที่ดิน (2548) มาพิจารณาร่วม
ด้วย พบว่า ปริมาณอินทรียวัตถุในดินภายหลังการทดลองมีการสะสมเพิ่มขึ้น จัดอยู่ในระดับสูง สามารถ
ยกระดับปริมาณอินทรียวัตถุในดินเมื่อเปรียบเทียบกับดินก่อนการทดลอง และดินภายหลังจากการปลูกรอบที่

1 มีค่าเพิ่มสูงขึ้นคิดเป็น 16.0 เปอร์เซ็นต์ และ 32.42 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ทั้งนี้เนื่องจากการสับกลบตอซัง
ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์มีผลต่อการสะสมปริมาณอินทรียวัตถุในดินเพิ่มขึ้น จากการสับกลบตอซังพืช หรือเศษพืชที่
เหลือลงดินเป็นการเพิ่มแหล่งอินทรีย์คาร์บอน เกิดการย่อยสลายเกิดเป็นอินทรียวัตถุในดินจากกิจกรรม

จุลินทรีย์ อีกทั้งการสับกลบเศษพืชอย่างต่อเนื่องเป็นการเพิ่มแหล่งอินทรียวัตถุ และเพิ่มการสะสม
อินทรียวัตถุในดิน (กรมพัฒนาที่ดิน, 2551)
1.3.3) ปริมาณฟอสฟอรัสที่เป็นประโยชน์ พบว่า ตำรับการทดลองที่ 3 ผลิตภัณฑ์
จุลินทรีย์ผสมเอนไซม์เซลลูเลส มีปริมาณฟอสฟอรัสที่เป็นประโยชน์ในดินสูงสุด มีค่า 73.25 มิลลิกรัมต่อ

กิโลกรัม จัดอยู่ในระดับสูงมาก มีค่าสูงกว่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) เมื่อเปรียบเทียบ
กับตำรับการทดลองอื่น ๆ มีค่าระหว่าง 46.75 – 58.75 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม จัดอยู่ในระดับสูงมาก และมีค่า
เพิ่มสูงขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับดินก่อนการทดลองมีปริมาณฟอสฟอรัสที่เป็นประโยชน์ 13 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม
จัดอยู่ในระดับปานกลาง และดินภายหลังจากการปลูกรอบที่ 1 มีค่าเฉลี่ย 40.68 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม จัดอยู่ใน

ระดับสูง (สำนักวิทยาศาสตร์เพื่อการพัฒนาที่ดิน, 2548)
1.3.4) ปริมาณโพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนได้ พบว่า มีค่าไม่แตกต่างกันทางสถิติระหว่าง
ตำรับการทดลอง มีค่าระหว่าง 211.5 – 231.0 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม จัดอยู่ในระดับสูงมาก และมีค่าเพิ่มสูงขึ้น
เมื่อเปรียบเทียบกับดินก่อนการทดลองมีปริมาณโพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนได้ 120 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม จัดอยู่

ในระดับสูง และดินภายหลังจากการปลูกรอบที่ 1 มีค่าเฉลี่ย 186.97 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม จัดอยู่ในระดับสูง
มาก (สำนักวิทยาศาสตร์เพื่อการพัฒนาที่ดิน, 2548)