Page 37 - การประเมินคุณภาพดินเพื่อการเพิ่มประสิทธิภาพการจัดการพื้นที่ ทางการเกษตรที่มีอัตราการชะล้างพังทลายสูงโดยใช้เทคนิคนิวเคลียร์ จังหวัดกาญจนบุรี Assessing soil quality and enhance crop productivity through agriculture management using nuclear techniques in the area of erosion in Kanchanaburi province.

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

31

1.2 คาการนําไฟฟาของดิน (EC)

ตารางที่ 6 แสดงคาเฉลี่ยของคาการนําไฟฟา (EC) เก็บขอมูลครั้งที่ 1 (เดือนเมษายน) พบวา พื้นที่ศึกษา
ที่มีการจัดการดินที่แตกตางกันและระดับความลึกของดิน มีความแตกตางกันของคา EC อยางมีนัยยะสําคัญทาง
สถิติ ที่ระดับความเชื่อมั่น 0.01 กลาวคือ พื้นที่ที่มีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ํา มีปริมาณคาเฉลี่ย EC สูงที่สุด
มีคาเฉลี่ย EC เทากับ 0.042 รองลงมาคือ พื้นที่ที่ไมมีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ํา มีคาเฉลี่ย EC เทากับ
0.031 และ พื้นที่ปายางพารา มีคาเฉลี่ย EC เทากับ 0.022 ตามลําดับ ในขณะที่คาเฉลี่ย EC เมื่อเทียบกับ
บริเวณพื้นที่ในแตละประเภทของความลาดชัน ไมมีความแตกตางกันทางสถิติ

ตารางที่ 6 คาเฉลี่ยคาการนําไฟฟาของดิน (EC) ในพื้นที่ทดลอง เก็บขอมูลครั้งที่ 1 (เดือนเมษายน)
คาการนําไฟฟาของดิน (EC)
ระดับความลึกของดิน (dS/m)

(เซนติเมตร) Toeslope Footslope Backslope Shoulder Summit คาเฉลี่ย
(TS) (FS) (BS) (SH) (SU) (Mean)
(1) พื้นที่ปลูกพืชที่ไมมีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ํา
0 - 10 0.047 0.043 0.050 0.040 0.050 0.046
10 – 20 0.030 0.027 0.023 0.027 0.027 0.027
20 – 30 0.020 0.020 0.020 0.020 0.023 0.021
คาเฉลี่ย(Mean) 0.032 0.030 0.031 0.029 0.033 0.031b

(2) พื้นที่ปาหรือพื้นที่ไมผลที่ไมมีการรบกวนหนาดิน (ใชสําหรับการอางอิงขอมูล calibration)
0 - 10 0.023 0.030 0.023 0.027 0.023 0.025
10 – 20 0.020 0.020 0.020 0.020 0.020 0.020
20 – 30 0.020 0.020 0.020 0.020 0.020 0.020
คาเฉลี่ย(Mean) 0.021 0.023 0.021 0.022 0.021 0.022c

(3) พื้นที่ปลูกพืชของเกษตรกรที่มีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ําที่ออกแบบโดยกรมพัฒนาที่ดิน
0 - 10 0.060 0.043 0.070 0.053 0.057 0.057
10 – 20 0.037 0.033 0.043 0.043 0.030 0.037
20 – 30 0.023 0.033 0.033 0.033 0.030 0.031
คาเฉลี่ย(Mean) 0.040 0.037 0.049 0.043 0.039 0.042a

คาเฉลี่ยของคาการนําไฟฟา (EC) เก็บขอมูลครั้งที่ 2 (เดือนมิถุนายน) ดังที่แสดงในตารางที่ 7 พบวา
พื้นที่ศึกษา ระดับความลึกของดิน และประเภทของความลาดชัน มีความแตกตางกันของคา EC อยางมีนัยยะ

สําคัญทางสถิติ ที่ระดับความเชื่อมั่น 0.01
เมื่อเปรียบเทียบคาเฉลี่ย EC กับพื้นที่ศึกษาทั้งสามแหลง พบวา พื้นที่ที่มีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ํา
มีคาเฉลี่ย EC สูงที่สุด เทากับ 0.037 รองลงมาคือ พื้นที่ที่ไมมีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ํา มีคาเฉลี่ย EC
เทากับ 0.016 และพื้นที่ปายางพารา มีคาเฉลี่ย EC เทากับ 0.012 ตามลําดับ

ในขณะที่คาเฉลี่ย EC เปรียบเทียบกับระดับความลึกของดิน พบวา ยิ่งระดับความลึกของดินมากขึ้น จะ
ผกผันกับคา EC ที่จะลดลง กลาวคือ พื้นที่ที่ไมมีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ํา มีคาเฉลี่ย EC เทากับ 0.025
0.013 และ 0.011 ที่ระดับความลึก 0 - 10 10 – 20 และ 20 – 30 เซนติเมตร ตามลําดับ พื้นที่ปายางพารา มี
คาเฉลี่ย EC เทากับ 0.016 0.011 และ 0.010 ที่ระดับความลึก 0 - 10 10 – 20 และ 20 – 30 เซนติเมตร