Page 80 - หลักการจัดระบบอนุรักษ์ดินและน้ำในเขตพัฒนาที่ดิน
P. 80
755
คาา i = 70 มิลลิเมตรตอชั่ววโมง
พื้้นที่รับน้ํา B = 230 ไร = 230 เฮกตาาร
6.25
อัตตราการไหลขของน้ําไหลบา (q) = 0.45 x 70 x 230
3660 x 6.25
= 3.21 ลูกบาศกเมมตรตอวินาที
ป ิ ริมาณน้ําไหลบาของพื้นที่รับน้ํา B Q = CIA
ล
I = ปริมาณน้ําาฝนทั้งป = 1,283 ลูกบาศกเมมตรตอป
Q = 0.45 x 1,2283 x 230 = 21,,246.48 ลูกบาาศกเมตร
6.255
ภาพทีที่ 4 แผนที่แสสดงพื้นที่รับนํน้ํา (B)
9.3. กการชะลางพังทลายของดินน (Soil erosioon)
ประเทศไทยมีพื้นที่ทั้ั้งหมด 320.7 ลานไร พื้นที่ที่สวนใหญมีกการสูญเสียดินนอยูระหวาง 00 – 50 ตันตออ
ไรตออป โดยภาคใตตมีการสูญเสียดินสูงมากกกวาภาคอื่นๆ คือพื้นที่สวนนใหญมีการสูญเสียดินระหหวาง 0 – 500
ตันตออไรตอป ขณะที่ภาคเหนืออมีการสูญเสียยดินระหวาง 0 – 38 ตันนตอไรตอป ภภาคกลางมีกาารสูญเสียดินน
ระหววาง 0 – 17 ตัันตอไรตอป ภาคตะวันอออกมีการสูญเสีสียดินระหวางง 0 – 16 ตันตตอไรตอป ภาาคตะวันตกมีมี
การสูสูญเสียดินระหหวาง 0 – 110 ตันตอไรตตอป และภาคคตะวันออกเฉีฉียงเหนือมีกาารสูญเสียดินต่ําสุดมีคาอยูยู
ระหววาง 0 – 4 ตันตตอไรตอป
การชะลลางพังทลาย เปนกระบวนนการที่เกิดจากกการที่มีแรงซซึ่งอาจเกิดจากน้ํา ลมหรือแรงโนมถวงง
ของโโลกมากระทําาตอวัตถุหรืออสสารใหแตกแยกออกจาากกัน แลวเคคลื่อนยายอนุภาคของดินหหรือวัตถุธาตุตุ
ดังกลลาว ไปตกตะกกอนทับถมอีกที่หนึ่ง ซึ่งเปปนลักษณะขอองกระบวนกการที่เคลื่อนไหว (Dynamic process) (สมม
เจตน, 2522) และกการชะลางพังทลายของดินน (Soil erosion)) หมายถึงพฤติกรรมของกการเกิดการชะะลางพังทลายย
ของดิดิน สวนคําวา การตกทับถมมของตะกอนน (Sedimentatioon) หมายถึงกการตกตะกอนของอนุภาคคดินหรือวัตถุถุ
ตางๆที่ถูกชะลางพัพังทลายมา ตัววสารหรือวัตถถุที่เคลื่อนยายยไปเรียกวา “ตตะกอน” (Sediiment)
ตัวการทีที่ทําใหเกิดการชะลางพังทลายของดิน (Erosive agentss) ไดแกน้ําแลละลม (Hudsoon, 1985) การร
ชะลางพังทลายของดินที่เกิดในประเทศไทย มีน้ําเปนตัวกการที่สําคัญที่สุด การเกิดกการชะลางพังททลายของดินน
นั้นประกอบดวยขขบวนการสําคัญ 2 ขบววนการ คือ ขบบวนการที่ทําาใหอนุภาคดิดินแตกกระจาย (Detachingg
processs) และขบวนนการเคลื่อนยาย (Transportiing process) โดดยทั้งสองขบวนการนี้เกิดจจากการกระททําของตัวการร
ที่กอใใหเกิดการพังทลาย (Erosion Agents) คือนน้ําฝน