Page 41 - ผลสำเร็จของแผนการใช้ที่ดินระดับตำบลแบบบูรณาการในพื้นที่ ตำบลผักไหม อำเภอห้วยทับทัน จังหวัดศรีสะเกษ
P. 41
26
พื้นที่เกษตรกรรมชั้นที่ 2 ก าหนดเป็นพื้นที่ที่มีศักยภาพในการพัฒนาและส่งเสริม
เพื่อการเกษตรกรรม มีศักยภาพในการผลิตทางการเกษตรปานกลาง อาจต้องมีการปรับปรุงหรือเพิ่ม
ความอุดมสมบูรณ์ให้แก่ดิน โดยการใช้ปุ๋ย หากมีการลงทุนทางเทคโนโลยีในการผลิตช่วยให้ได้
ผลผลิตที่ดีขึ้นแต่อาจก่อให้เกิดปัญหาต่อสภาพแวดล้อมโดยรวม
พื้นที่เกษตรกรรมชั้นที่ 3 เป็นพื้นที่ก าหนดให้มีการส่งเสริมหรือฟื้นฟูเพื่อการ
เกษตรกรรม เนื่องจากมีศักยภาพการผลิตค่อนข้างต่ าสามารถปลูกพืชได้บางชนิด และผลผลิตที่ได้ต่ า
กว่าค่าเฉลี่ยของพืชแต่ละชนิด มีข้อจ ากัดด้านสภาพภูมิประเทศ หากใช้ประโยชน์ที่ดินผิดประเภทอาจ
ก่อให้เกิดปัญหาการชะล้างพังทลายของดินได้ง่าย เป็นพื้นที่อาศัยน้ าฝน จ าเป็นต้องมีการลงทุน
ปรับปรุงดินสูง และต้องการลงทุนทางเทคโนโลยีในการผลิตเพื่อช่วยให้ได้ผลผลิตที่ดีขึ้นแต่อาจ
ก่อให้เกิดปัญหาต่อสภาพแวดล้อมโดยรวมได้ง่าย
พื้นที่เกษตรกรรมชั้นที่ 4 เป็นพื้นที่ที่ไม่เหมาะสมต่อการเกษตรส าหรับการ
เพาะปลูกพืชเนื่องจากมีข้อจ ากัดอย่างรุนแรงที่ไม่สามารถเพาะปลูก หรือหากเพาะปลูกอาจส่งผล
กระทบต่อสภาพแวดล้อมอย่างรุนแรงเนื่องจากปัญหาคุณสมบัติดิน สภาพภูมิประเทศ ความลาดชัน
แหล่งน้ าในการเพาะปลูกแต่สามารถปลูกพืชได้บางชนิด ซึ่งต้องมีการลงทุนสูงแต่จะให้ผลผลิตต่ า
ส าหรับบางพื้นที่อาจเหมาะส าหรับการใช้ที่ดินเพื่อกิจกรรมอื่น เช่น การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ า การเลี้ยง
สัตว์ ปลูกสวนป่าเศรษฐกิจ นอกจากนี้บางพื้นที่อาจติดข้อจ ากัดในการใช้ประโยชน์อันเนื่องจากเป็น
พื้นที่ป่าสงวน และมีข้อจ ากัดทางกฎหมายอื่นๆ
พื้นที่เกษตรกรรมชั้นที่ 5 ก าหนดเป็นพื้นที่อนุรักษ์ตามกฎหมายที่ห้ามใช้ใน
การเกษตรต้องการอนุรักษ์ไว้เพื่อความอุดมสมบูรณ์ทางนิเวศและสิ่งแวดล้อม
3.1.2 การจัดการทรัพยากรน้ า
จรรยาภรณ์ (2554) กล่าวว่า แนวคิดการจัดการทรัพยากรน้ าแบบบูรณาการ
เป็นแนวคิดที่พิจารณาการจัดการน้ าในแง่ที่เกี่ยวพันกับทรัพยากรอื่น ๆ ในลุ่มน้ า เช่นเดียวกับแนวคิดเรื่อง
การจัดการลุ่มน้ า ทั้งนี้เพื่อให้การใช้น้ าเกิดประโยชน์และมีประสิทธิภาพสูงสุด โดยค านึงถึงปัจจัยทาง
สิ่งแวดล้อมและมีเป้าหมายให้ได้รับผลตอบแทนทางเศรษฐกิจและสังคมสูงสุด โดยสรุปแล้ว การจัดการ
ทรัพยากรน้ าแบบบูรณาการ เป็นกระบวนการในการส่งเสริมการประสานการพัฒนาและจัดการทรัพยากรน้ า
ทรัพยากรดิน และทรัพยากรอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง เพื่อน ามาซึ่งประโยชน์สูงสุดทางเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ที่ดี
ของสังคมอย่างเท่าเทียมกัน โดยไม่ส่งผลกระทบต่อความยั่งยืนของระบบนิเวศน์ การจัดการทรัพยากรน้ าแบบ
บูรณาการ มีแนวคิดขั้นพื้นฐานที่แตกต่างจากแนวคิดการจัดการทรัพยากรน้ าแบบดั้งเดิม ที่การจัดการทรัพยากร
น้ าแบบบูรณาการนั้นค านึงถึงการจัดการทั้งด้านอุปสงค์และอุปทาน ดังนั้น การบูรณาการจึงสามารถพิจารณาได้
ภายใต้สองระบบหลัก คือ ระบบทางธรรมชาติ ซึ่งมีความส าคัญเกี่ยวกับปริมาณและคุณภาพของทรัพยากรที่มี
