Page 196 - การวิเคราะห์ทรัพยากรธรรมชาติและการกำหนดบริเวณการใช้ที่ดินตามศักยภาพพื้นที่ลุ่มน้ำสาขาคลองจันดี (รหัส2202)

140

2) เขตพื้นที่มีศักยภาพปานกลาง มีเนื้อที่ 37,502 ไร หรือรอยละ 9.37 ของพื้นที่ลุมน้ํา

สาขา เปนพื้นที่ทําการเกษตรโดยอาศัยน้ําฝนเปนหลัก ดินมีศักยภาพในการผลิตเล็กนอยหรือ

ไมเหมาะสมสําหรับการปลูกพืช หรือมีขอจํากัดของการใชประโยชนที่ดิน ซึ่งถาหากมีการนําพื้นที่มา
ใชประโยชนจะตองมีการแกไขปญหาที่มีขอจํากัดรุนแรงของการใชที่ดินนั้นๆ ซึ่งยากตอการแกไข

หรือตองใชเงินทุนสูง เชน ปญหาดินเปนทรายจัดหรือดินคอนขางเปนทราย ซึ่งมีผลตอความสามารถ

ในการอุมน้ําที่เปนประโยชนตอพืชต่ํารวมถึงการที่ดินมีปริมาณธาตุอาหารพืชต่ํา หรือปญหาดินตื้น

ซึ่งเปนอุปสรรคตอการเจริญเติบโตของพืช ดังนั้นการใชประโยชนที่ดินในบริเวณนี้จึงจําเปนอยางยิ่ง
ที่จะตองมีการพัฒนาหรือปรับปรุง และมีมาตรการเฉพาะเพื่อเพิ่มผลผลิตใหสูงขึ้น รวมถึงตองมี

มาตรการในการอนุรักษดินและน้ําที่เหมาะสม เพื่อปองกันมิใหเกิดความเสื่อมโทรมของ ทรัพยากร

ธรรมชาติ พื้นที่เขตนี้สามารถแบงยอยตามสภาพการใชที่ดินได 3 เขตยอย ดังนี้
(1) เขตพื้นที่มีศักยภาพปานกลางสําหรับพืชไร/ไมยืนตน (หนวยแผนที่ 221) มีเนื้อที่

23,283 ไร หรือรอยละ 5.82 ของพื้นที่ลุมน้ําสาขา สภาพพื้นที่คอนขางราบเรียบถึงเปนลูกคลื่นลอนลาด

ดินมีปญหาดานความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติต่ํา ดินตื้น เนื้อดินคอนขางเปนทราย หรือมีเศษหิน

ปะปน พืชที่ปลูกมีโอกาสเสี่ยงตอการขาดน้ําในชวงที่ฝนทิ้ง ชวงเปนเวลานาน พื้นที่เขตนี้มีความ
เหมาะสมสําหรับปลูกพืชไรเล็กนอย

แนวทางการพัฒนา ควรกําหนดเปนพื้นที่เปาหมายในการเรงรัดพัฒนา ปรับปรุง

แกไขสภาพดินปญหาพรอมทั้งจัดทําระบบอนุรักษดินและน้ําตามหลักวิชาการ เพิ่มศักยภาพการผลิต
ดวยการพัฒนาแหลงน้ํา เชน สรางบอน้ําในไรนา หรืออาจทําเกษตรแบบผสมผสานตามแนวทางเกษตร

ทฤษฎีใหม สําหรับบริเวณพื้นที่ความลาดชันสูงควรสนับสนุนการปลูกสวนปา และไมโตเร็วควบคูกับ

การอนุรักษดินและน้ํา เพื่อเปนการเก็บกักน้ําและความอุดมสมบูรณของดิน

(2) เขตพื้นที่มีศักยภาพปานกลาง สําหรับทุงหญา/ไมยืนตน (หนวยแผนที่ 222) มี

เนื้อที่ 14,219 ไร หรือรอยละ 3.55 ของ พื้นที่ลุมน้ําสาขา สภาพพื้นที่คอนขางราบเรียบถึงเปน

ลูกคลื่นลอนลาด ดินมีความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติต่ํา มักพบปญหาดินตื้นที่มีกรวดปะปนจนเปน
อุปสรรคตอการชอนไชของรากพืช และพื้นที่สวนใหญอยูในบริเวณที่มรการสูญเสียดินในระดับ

ปานกลางถึงระดับรุนแรงมากที่สุด กําหนดใหเปนเขตปลูกไมยืนตน เพื่อชวยอนุรักษดินและน้ํา ลดความ

เสื่อมโทรมของทรัพยากรดินที่เกิดบริเวณดังกลาว และจะไดไมสงผลกระทบตอพื้นที่ที่อยูต่ําลงมาของ
พื้นที่ลุมน้ํา

สํานักสํารวจดินและวางแผนการใชที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน