Page 11 - แนวทางการส่งเสริมการเกษตรที่เหมาะสมตามฐานข้อมูลแผนที่เกษตรเชิงรุก Agri-Map จังหวัดเพชรบูรณ์

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

4

1.6 พื้นที่ชลประทาน
จังหวัดเพชรบูรณ มีเนื้อที่ชลประทาน 87,637 ไร (รอยละ 1.13 ของพื้นที่จังหวัด) กระจายอยู
ใน 7 อําเภอ มีอางเก็บน้ําที่สําคัญ 10 อาง มีศักยภาพในการเก็บกักน้ําไดรวม 180.93 ลานลูกบาศกเมตร
(ตารางผนวกที่ 2 - 3)

1.7 เขตปฏิรูปที่ดิน

เขตปฏิรูปที่ดินในพื้นที่จังหวัดเพชรบูรณมีเนื้อที่ 1,742,339 ไร (รอยละ 22.01 ของพื้นที่จังหวัด)
โดยอําเภอที่มีพื้นที่เขตปฏิรูปที่ดินมากที่สุด ไดแก อําเภอวิเชียรบุรี อําเภอบึงสามพัน และอําเภอศรีเทพ
ตามลําดับ (ตารางผนวกที่ 4)

1.8 การขึ้นทะเบียนเกษตรกร

จากฐานขอมูลทะเบียนเกษตรกรของกรมสงเสริมการเกษตร จังหวัดเพชรบูรณมีการขึ้น
ทะเบียนเกษตรกรผูปลูกพืชหรือเลี้ยงสัตวทั้งหมดในป 2563 จํานวน 202,638 ราย รวมพื้นที่
3,007,063 ไร กิจกรรมที่มีพื้นที่ปลูกมาก ไดแก ขาวนาป ขาวโพดเลี้ยงสัตว มันสําปะหลังโรงงาน
ออยโรงงาน ตามลําดับ (ตารางผนวกที่ 5)
ทะเบียนเกษตรกรพืชสมุนไพร จากฐานขอมูลกลาง (Farmer One) ของสํานักงานเศรษฐกิจ

การเกษตร เกษตรกรไดขึ้นทะเบียนปลูกพืชสมุนไพรในจังหวัดเพชรบูรณ พื้นที่ 2,444.71 ไร เกษตรกร
206 ราย มีพืชสมุนไพรหลัก 17 ชนิด สมุนไพรที่มีการปลูกมาก ไดแก พริกไทย กฤษณา และกระชายดํา
ตามลําดับ (ตารางผนวกที่ 6)

1.9 ที่ตั้งโรงงานและแหลงรับซื้อสินคาเกษตร
จังหวัดเพชรบูรณมีแหลงรับซื้อสินคาเกษตรและสหกรณการเกษตรที่สําคัญ จํานวน 65 แหง

และมีโรงงานทางการเกษตร 103 แหง โดยมีลานตากและแหลงรับซื้อมากที่สุด 36 แหง (ตารางผนวกที่ 7)

2. การวิเคราะหพืชเศรษฐกิจหลัก

พืชเศรษฐกิจที่สําคัญพิจารณาจากพืชที่มีพื้นที่ปลูกมากและมีมูลคาการสงออกหรือแปรรูป
โดยกระทรวงเกษตรและสหกรณประกาศพืชเศรษฐกิจ 13 ชนิดพืช ไดแก ขาว มันสําปะหลัง
ยางพารา ปาลมน้ํามัน ออยโรงงาน ขาวโพดเลี้ยงสัตว สับปะรดโรงงาน ลําไย เงาะ ทุเรียน มังคุด

มะพราว และกาแฟ จากพื้นที่ปลูกพืชเศรษฐกิจดังกลาว กรมพัฒนาที่ดินไดกําหนดระดับความ
เหมาะสมของพื้นที่ปลูกรายจังหวัด โดยวิเคราะหจากสภาพพื้นที่ ลักษณะของดิน ปริมาณน้ําฝน
แหลงน้ําชลประทาน รวมกับการจัดการพื้นที่และลักษณะรายพืช โดยแบงระดับความเหมาะสม เปน
4 ระดับ ไดแก

ระดับที่ 1 เปนพื้นที่ความเหมาะสมสูง (S1) การปลูกพืชใหผลตอบแทนสูง
ระดับที่ 2 เปนพื้นที่ความเหมาะสมปานกลาง (S2) การปลูกพืชใหผลตอบแทนสูง แตพบ
ขอจํากัดบางประการซึ่งสามารถบริหารจัดการได
ระดับที่ 3 เปนพื้นที่ความเหมาะสมเล็กนอย (S3) มีขอจํากัดการของดินและน้ํา สงผลใหการผลิตพืช

ใหผลตอบแทนต่ํา การใชพื้นที่ตองใชตนทุนสูงในการจัดการ และมีความเสี่ยงจากน้ําทวมและขาดน้ํา
ระดับที่ 4 เปนพื้นที่ไมเหมาะสม (N)