Page 31 - แนวทางการส่งเสริมการเกษตรที่เหมาะสมตามฐานข้อมูลแผนที่เกษตรเชิงรุก Agri-Map จังหวัดแม่ฮ่องสอน

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

24

4) พื้นที่ที่มีศักยภาพหรือมีความเหมาะสมสําหรับการปลูกลําไย แตปจจุบันเกษตรกรไมไดใช
พื้นที่ปลูกลําไย พบวาเกษตรกรปลูกพืชอื่นทดแทน เชน ขาว ขาวโพดเลี้ยงสัตว ทั้งนี้หากพืชที่ปลูกเปน
พืชไร ถาในอนาคตลําไยราคาดี เกษตรกรอาจกลับมาปลูกลําไยไดเหมือนเดิม แตหากเปนไมผลหรือ

ไมยืนตน การกลับมาปลูกลําไยอาจเปนเรื่องยาก โดยเฉพาะการปลูกไมผล เชน ทุเรียน ที่ปจจุบันราคา
ดี แตทั้งนี้ตองพิจารณาตนทุนการผลิตรวมดวย ภาครัฐควรประชาสัมพันธและสรางมาตรการจูงใจให

เกษตรกรกลับมาปลูกลําไยในพื้นที่นี้ แตทั้งนี้ตองพิจารณาลักษณะทางการตลาดรวมดวย

4.4 ยางพารา
1) พื้นที่ปลูกยางพาราที่มีความเหมาะสมสูง (S1) และปจจุบันยังปลูกยางพาราอยู มีเนื้อที่

18 ไร มีพื้นที่ปลูกในเขตอําเภอขุนยวม ทั้งนี้โดยคณะอนุกรรมพัฒนาที่ดินจังหวัดสมควรใหมีการเสนอ
แผนการใชที่ดินเพื่อสงวนใหเปนแหลงปลูกยางพาราคุณภาพดีที่สําคัญของจังหวัด ควรมีการคัดเลือกพันธุ

ใหเหมาะสมกับสภาพพื้นที่และตานทานโรคการปรับปรุงบํารุงดิน การใสปุยที่ถูกตองและมีประสิทธิภาพ
การปลูกพืชแซมและพืชคลุมดินใหเหมาะสมเพราะมีผลตอการเจริญเติบโตของยาง รวมทั้ง

การบํารุงรักษา การใสปุยการตัดแตงกิ่ง และเทคนิคการกรีดยางใหมีปริมาณน้ํายางสูงมีคุณภาพและ
ตรงตามมาตรฐาน โดยเนนการพัฒนาการตลาดในพื้นที่ เชน จัดตั้งจุดรับซื้อ โรงงานแปรรูปผลิตภัณฑ
ในพื้นที่ที่มีความเหมาะสมสูง และสงเสริมใหเกษตรกรชาวสวนยางในพื้นที่มีความเขมแข็ง

มีการบริหารงานแบบมืออาชีพและสามารถถายทอดกิจการใหกับคนรุนใหม
2) พื้นที่ปลูกยางพาราที่มีความเหมาะสมปานกลาง (S2) และปจจุบันยังปลูกยางพาราอยู

มีเนื้อที่ 442 ไร สวนใหญอยูในเขตอําเภอปาย อําเภอขุนยวม และเมืองแมฮองสอน ซึ่งเกษตรกรยังคง
ปลูกยางพาราไดผลดี ควรสนับสนุนใหมีเพิ่มผลผลิตยางพารา โดยเนนการจัดการที่เหมาะสมในเรื่องตางๆ

เชนเดียวกันกับพื้นที่เหมาะสมสูง โดย เฉพาะการปรับปรุงบํารุงดิน เนนการพัฒนาการตลาดในพื้นที่
เชน จัดตั้งจุดรับซื้อ โรงงานแปรรูปผลิตภัณฑในพื้นที่ ที่มีความเหมาะสมปานกลาง ใหมากขึ้น การสงเสริม

ใหมีการโคนยางพาราที่มีอายุตั้งแต 25 ป และปลูกยางพาราทดแทนในพื้นที่เดิมเชนกันกับพื้นที่ที่มี
ความเหมาะสมสูง รวมถึงการพัฒนาตลาดและชองทางจัดจําหนายใหมากขึ้น โดยเนนการแปรรูปยาง
หรือไมยางพาราเพิ่มมากขึ้นซึ่งอาจเนนจากชุมชนที่เขมแข็งเปนพื้นที่ตนแบบ

3) พื้นที่ปลูกยางพาราในพื้นที่ไมมีความเหมาะสม (S3 และ N) และปจจุบันเกษตรกร
ยังคงใชที่ดินปลูกยางพาราอยู อาจสงเสริมใหมีการโคนยางพาราที่มีอายุตั้งแต 25 ป และหาพืชอื่น

ทดแทน เชน สงเสริมใหปลูกไมผล มะพราว ไผหวาน ยาสูบ แตงโม พืชไร และพืชผักตางๆ ทดแทน
การใหการชวยเหลือเกษตรกรที่เลือกปลูกพืชชนิดใหมที่ใหผลตอบแทนที่ดีกวา หรือใชพื้นที่ผลิตพืชผัก

บริโภคในครัวเรือน หรือเขาโครงการบริหารจัดการพื้นที่เกษตรกรรม (Zoning by Agri-Map) เปนตน
รวมถึงการจัดหาตลาดใหกับเกษตรกรในการปลูกพืชผักทดแทน โดยอาจเริ่มจากตลาดชุมชน