Page 47 - ผลกระทบจากการเผาตอซังและไม่ไถพรวนต่อสมบัติดินเพื่อ การปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์บนพื้นที่สูง จังหวัดเชียงใหม่ Effects of Burning and No-tillage on Soil Properties forMaize Production on Upland in Chiang Mai Province.

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

34

ตารางที่ 19 สมบัติทางกายภาพบางประการของดินหลังการทดลอง ปี 2562

Bulk Density Hydraulic conductivity
Treatment Soil Moisture Content
(g/cm3) Of saturated soil
T1 ไม่ไถพรวนและเผาตอซัง 1.30 21.83 8.52 b

T2 ไถพรวนดินสับกลบตอซัง 1.22 23.57 34.24 a
T3 ไถพรวนดินและเผาตอซัง 1.19 21.88 40.19 a
T4 ไม่ไถพรวนดิน ไม่เผาตอซัง 1.24 24.23 35.30 a

และปลูกถั่วปิ่นโตคลุมดิน
F-test ns ns **
cv 10.40 20.00 8.40

เก็บตัวอย่างดินหลังการทดลองปีที่ 2 (พ.ศ.2562) ที่ระดับความลึก 15 เซนติเมตร และวิเคราะห์

สมบัติทางเคมีของดินบางประการ พบว่าความเป็นกรด-ด่างของดิน (pH) ในทุกตำรับการทดลองไม่มีความ

แตกต่างทางสถิติ โดยตำรับการทดลองที่ 3 ไถพรวนดินและเผาตอซัง ตำรับการทดลองที่ 2 ไถพรวนดินสับ
กลบตอซัง และตำรับการทดลองที่ 4 ไม่ไถพรวนดิน ไม่เผาตอซังและปลูกถั่วปิ่นโตคลุมดินมีความเป็น

กรด-ด่างของดินที่ 5.27, 5.37 และ 5.77 ตามลำดับ และพบว่าตำรับการทดลองที่ 1 ไม่ไถพรวนและเผาตอ
ซังมีความเป็นกรด-ด่างของดินสูงสุดที่ 6.00

ปริมาณอินทรียวัตถุ (Organic Matter : OM) ในดินหลังการทดลอง พบว่าปริมาณอินทรียวัตถุใน

ดินไม่มีความแตกต่างทางสถิติ โดยตำรับการทดลองที่ 2 ไถพรวนดินสับกลบตอซังมีปริมาณอินทรียวัตถุสูงสุด
ที่ 2.84 เปอร์เซ็นต์ สำหรับตำรับการทดลองที่ 4 ไม่ไถพรวนดินไม่เผาตอซังและปลูกถั่วปิ่นโตคลุมดิน ตำรับ

การทดลองที่ 3 ไถพรวนดินและเผาตอ และตำรับการทดลองที่ 1 ไม่ไถพรวนและเผาตอซัง มีปริมาณ

อินทรียวัตถุในดินที่ 2.46, 2.52 และ 2.82 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ
ปริมาณไนโตรเจนทั้งหมด (Total Nitrogen : Total N) ในดินหลังการทดลอง พบว่าปริมาณ

ไนโตรเจนทั้งหมดในดินไม่มีความแตกต่างทางสถิติ โดยตำรับการทดลองที่ 4 ไม่ไถพรวนดินไม่เผาตอซังและ
ปลูกถั่วปิ่นโตคลุมดิน ตำรับการทดลองที่ 3 ไถพรวนดินและเผาตอซัง ตำรับการทดลองที่ 2 ไถพรวนดินสับ

กลบตอซัง และตำรับการทดลองที่ 1 ไม่ไถพรวนและเผาตอซังมีปริมาณไนโตรเจนทั้งหมดในดินที่ 0.68, 0.67,

0.65 และ 0.64 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ
ปริมาณโพแทสเซียมที่เป็นประโยชน์ (Available Potassium : Avail.K) ในดินหลังการทดลอง

พบว่าปริมาณโพแทสเซียมที่เป็นประโยชน์ในดินไม่มีความแตกต่างทางสถิติ โดยตำรับการทดลองที่ 2 ไถ
พรวนดินสับกลบตอซัง ตำรับการทดลองที่ 4 ไม่ไถพรวนดิน ไม่เผาตอซังและปลูกถั่วปิ่นโตคลุมดิน ตำรับการ

ทดลองที่ 3 ไถพรวนดินและเผาตอซัง และตำรับการทดลองที่ 1 ไม่ไถพรวนและเผาตอซังมีปริมาณ

โพแทสเซียมที่เป็นประโยชน์ในดินที่ 358, 365, 436 และ 471 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ตามลำดับ
ปริมาณแมกนีเซียมที่เป็นประโยชน์ (Available Magnesium : Avail.Mg) ในดินหลังการทดลอง

พบว่าปริมาณแมกนีเซียมที่เป็นประโยชน์ในดินมีความแตกต่างทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.5) โดยตำรับ

การทดลองที่ 1 ไม่ไถพรวนและเผาตอซังมีปริมาณแมกนีเซียมที่เป็นประโยชน์ในดินสูงสุดที่ 165 มิลลิกรัมต่อ