Page 43 - แนวทางการลดต้นทุนในการผลิตยางพาราที่ปลูกในพื้นที่เขตความเหมาะสมปานกลาง (S2) จังหวัดตราด
P. 43
ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน
29
บทที่ 3
การตรวจเอกสาร
3.1 การก าหนดเขตเหมาะสมส าหรับการปลูกพืชเศรษฐกิจ
ทรัพยากรดินเป็นปัจจัยหลักในการท าเกษตรกรรม ซึ่งมีอย่างจ ากัด การใช้ที่ดินที่ไม่เหมาะสมกับ
ศักยภาพจะก่อให้เกิดความเสื่อมโทรมของทรัพยากรดิน ซึ่งต้องใช้ต้นทุนสูงในการท าเกษตรกรรม ดังนั้น
การใช้ที่ดินให้เหมาะสมกับศักยภาพของพื้นที่ จึงเป็นแนวทางหนึ่งที่จะช่วยลดปัญหาการเสื่อมโทรม
ทรัพยากรดินที่นับวันจะทวีความรุนแรงมากขึ้นซึ่งส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจและสังคมของ
ประเทศ การก าหนดเขตเหมาะสมส าหรับพืชเศรษฐกิจเป็นรูปแบบการใช้ประโยชน์ที่ดินให้เหมาะสมกับ
ศักยภาพของทรัพยากรดินเพื่อให้มีการใช้ทรัพยากรธรรมชาติได้อย่างยั่งยืนและลดผลกระทบกับ
สิ่งแวดล้อมโดยหลักการก าหนดเขตการใช้ที่ดินเพื่อการบริหารจัดการพื้นที่เกษตรกรรมมีเป้าหมายที่ส าคัญ
คือ การปรับสมดุลของอุปสงค์ และอุปทาน ของสินค้าเกษตรในแต่ละพื้นที่ โดยการอาศัยข้อมูลวิชาการ
ด้านกายภาพ และศักยภาพของพื้นที่ เป็นข้อมูลพื้นที่ฐานเบื้องต้นประกอบกับการรวบรวมข้อมูลด้าน พืช
ปศุสัตว์ และประมง ตลอดจนเกษตรผสมผสาน ทั้งนี้รวมทั้ง การวิเคราะห์ร่วมกับแนวโน้มความต้องการ
ของสินค้าเกษตรในตลาด เพื่อหาความเหมาะสมในการท าการเกษตรแต่ละชนิดประเภทในการพื้นที่นั้นๆ
ท าให้เกิดประสิทธิภาพการผลิตในเขตเหมาะสม และการปรับเปลี่ยนในพื้นที่เหมาะสมน้อย หรือไม่
เหมาะสม ซึ่งจะท าให้เกษตรกรมีผลประโยชน์ในรูปแบบก าไร หรือรายได้เพิ่มขึ้นกว่าการท าการเกษตรใน
พื้นที่ไม่เหมาะสมโดยภาครัฐให้ข้อมูลวิชาการแนะน าสนับสนุน และจูงใจให้แก่เกษตรกร โดยอยู่บนพื้นฐาน
เงื่อนไขเป็นไปตามความสมัครใจ และความพึงพอใจของเกษตรกรเองเป็นหลัก
ความส าคัญของเขตเหมาะสมส าหรับการปลูกพืชเศรษฐกิจ การปลูกพืชเศรษฐกิจหลายชนิดของ
ประเทศไทย ยังไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควรเนื่องจากเกษตรกรส่วนหนึ่งน าพื้นที่ที่มีความเหมาะสมน้อย
หรือไม่เหมาะสมมาใช้ปลูกพืช ส่งผลให้ประสิทธิภาพการผลิตโดยเฉลี่ยอยู่ในเกณฑ์ต่ า ต้นทุนการผลิตสูง
และหลายชนิดมีปริมาณเกินความต้องการของตลาด จึงต้องมีการบริหารจัดการพื้นที่เกษตรกรรมอย่าง
เหมาะสมส าหรับพืชเศรษฐกิจ การบริหารจัดการพื้นที่เกษตรกรรมเป็นแนวคิดที่ด าเนินการภายใต้นโยบาย
ของรัฐบาลในการจัดการและใช้ที่ดินของประเทศเพื่อเกิดประโยชน์สูงสุด จึงต้องค านึงถึงศักยภาพหรือ
ความเหมาะสมของทรัพยากรที่ดินในการปลูกพืชเศรษฐกิจ เขตเหมาะสมส าหรับการปลูกพืชเศรษฐกิจเป็น
กลไกหนึ่งในการขับเคลื่อนให้การบริหารจัดการพื้นที่เกษตรกรรมเกิดประโยชน์สูงสุด โดยน าเขตเหมาะสม
ส าหรับการปลูกพืชเศรษฐกิจไปด าเนินการ ดังนี้
1) เพิ่มประสิทธิภาพการผลิต ในเขตเหมาะสมสูง และปานกลาง
2) ปรับเปลี่ยนรูปแบบการผลิตในเขตเหมาะสมน้อย และเขตไม่เหมาะสม
(กรมพัฒนาที่ดิน, 2559)
