Page 52 - เปรียบเทียบพันธุ์หญ้าแฝกและพืชคลุมดินต่อการฟื้นฟูและการปรับปรุงสมบัติทางกายภาพและเคมีของดิน

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

34
2.1.3 ปริมาณฟอสฟอรัสที่เปนประโยชน

จากผลการศึกษาปริมาณฟอสฟอรัสที่เปนประโยชนกอนการปลูกหญาแฝก พืชคลุมดิน
ที่ระดับความลึก 0-15 15-30 และ 30-50 เซนติเมตร พบวาปริมาณฟอสฟอรัสที่เปนประโยชนในดินระดับต่ํา
มีคาเทากับ 4.78 4.83 และ 4.83 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ตามลําดับ ดินที่ระดับความลึก 0-50 เซนติเมตร มี
ปริมาณฟอสฟอรัสที่เปนประโยชนในดินเทากับ 4.81 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ดังแสดงในตารางที่ 9 เมื่อพิจารณา

ปริมาณฟอสฟอรัสที่เปนประโยชนของดิน พบวาที่ระดับความลึก 0-15 เซนติเมตร มีความแตกตางอยางมี
นัยสําคัญยิ่งทางสถิติ โดยดินที่ปลูกหญาแฝกลุมพันธุสงขลา 3 มีปริมาณฟอสฟอรัสสูงที่สุด เทากับ 5.57
มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ไมแตกตางกันทางสถิติกับหญาแฝกพันธุศรีลังกา พันธุสุราษฎรธานี พันธุตรัง 2 พันธุราชบุรี
ถั่วปนโต หญาแฝกพันธุประจวบคีรีขันธ พันธุนครสวรรค ถั่วเวอราโน หญาแฝกพันธุรอยเอ็ด และพันธุ

พระราชทาน มีปริมาณฟอสฟอรัสที่เทากับ 5.50 5.40 5.30 4.97 4.97 4.60 4.53 4.40 4.13 และ 4.03
มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ตามลําดับ แตแตกตางกันทางสถิติกับแปลงควบคุมที่มีปริมาณฟอสฟอรัสต่ําสุดเทากับ
3.20 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม จะเห็นไดวาทุกตํารับการทดลองมีปริมาณฟอสฟอรัสอยูในระดับต่ํา โดยหญาแฝกลุม
หญาแฝกดอน พืชคลุมดิน และแปลงควบคุมมีปริมาณฟอสฟอรัสเทากับ 5.16 4.56 4.69 และ 3.20 มิลลิกรัม

ตอกิโลกรัม ตามลําดับ แตดินที่ปลูกหญาแฝกลุมมีฟอสฟอรัสสูงขึ้นกวาดินกอนปลูกเล็กนอย และเมื่อ
เปรียบเทียบปริมาณฟอสฟอรัสที่เปนประโยชนในดินเฉลี่ยระหวางแปลงควบคุม หญาแฝก พืชคลุมดิน พบวามี
ความแตกตางกันอยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ เชนเดียวกับหญาแฝกดอนเปรียบเทียบหญาแฝกลุม แตเมื่อ

เปรียบเทียบหญาแฝกกับแปลงพืชคลุมดิน พบวาไมมีความแตกตางกันทางสถิติ
ที่ระดับความลึก 15-30 เซนติเมตร พบวามีความแตกตางอยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ
ดินที่ปลูกหญาแฝกพันธุพระราชทานมีปริมาณฟอสฟอรัสสูงที่สุด เทากับ 4.57 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ไมแตกตาง
กันทางสถิติกับหญาแฝกพันธุตรัง 2 พันธุราชบุรี พันธุนครสวรรค พันธุสุราษฎรธานี พันธุรอยเอ็ด พันธุ
ประจวบคีรีขันธ พันธุสงขลา 3 พันธุศรีลังกา แปลงควบคุม และถั่วปนโต มีปริมาณฟอสฟอรัสเทากับ 4.40

4.37 3.60 3.60 3.53 3.53 3.50 3.43 3.07 และ 2.77 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ตามลําดับ แตมีความแตกตางกัน
ทางสถิติกับถั่วเวอราโนมีปริมาณฟอสฟอรัสต่ําสุดเทากับ 2.03 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม จะเห็นไดวาทุกตํารับการ
ทดลองมีปริมาณฟอสฟอรัสอยูในระดับต่ํากวาดินกอนปลูก โดยหญาแฝกลุม หญาแฝกดอน แปลงควบคุม และ

พืชคลุมดิน มีปริมาณฟอสฟอรัสเทากับ 3.90 3.76 3.07 และ 2.40 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ตามลําดับ เมื่อ
เปรียบเทียบปริมาณฟอสฟอรัสที่เปนประโยชนในดินเฉลี่ยระหวางแปลงควบคุม หญาแฝก พืชคลุมดิน พบวาไม
มีความแตกตางกันทางสถิติ เชนเดียวกับหญาแฝกดอนเปรียบเทียบหญาแฝกลุม แตเมื่อเปรียบเทียบหญาแฝก
กับพืชคลุมดิน พบวามีความแตกตางอยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ

ที่ระดับความลึก 30-50 เซนติเมตร พบวามีความแตกตางอยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ
หญาแฝกพันธุพระราชทานมีปริมาณฟอสฟอรัสสูงที่สุด เทากับ 3.63 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ไมแตกตางกันทาง
สถิติกับถั่วปนโต หญาแฝกพันธุตรัง 2 พันธุศรีลังกา พันธุสุราษฎรธานี พันธุสงขลา 3 และพันธุนครสวรรค มี
ปริมาณฟอสฟอรัสเทากับ 3.57 3.40 3.37 2.97 2.80 และ 2.73 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ตามลําดับ แตมีความ

แตกตางกันทางสถิติกับแปลงควบคุม หญาแฝกพันธุราชบุรี พันธุประจวบคีรีขันธ และพันธุรอยเอ็ด ถั่วเวอราโน
มีปริมาณฟอสฟอรัสเทากับ 2.67 2.53 2.47 2.30 และ 1.47 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม จะเห็นไดวาทุกตํารับการ
ทดลองมีปริมาณฟอสฟอรัสอยูในระดับต่ํากวาดินกอนปลูก โดยหญาแฝกลุม แปลงควบคุม พืชคลุมดิน และ
หญาแฝกดอน มีปริมาณฟอสฟอรัสเทากับ 3.23 2.67 2.52 และ 2.51 มิลลิกรัมตอกิโลกรัม ตามลําดับ เมื่อ

เปรียบเทียบปริมาณฟอสฟอรัสเฉลี่ยระหวาง แปลงควบคุม หญาแฝก พืชคลุมดิน พบวาไมมีความแตกตางกัน