Page 533 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ

519

6. การจัดการเพื่อใหเหมาะสมในการเพาะปลูกพืช

การจัดการกลุมชุดดินที่ 50 ใหเหมาะสมในการปลูกพืช ตองพิจารณาถึงขอจํากัดตางๆ แลวเลือก

ระบบการใชใหสอดคลองกับศักยภาพของที่ดิน ดังนี้

6.1 เลือกชนิดของพืชใหเหมาะสมกับสภาพพื้นที่และชนิดของดิน เนื่องจากกลุมชุดดินนี้อยูใน

พื้นที่ดอน สภาพภูมิประเทศเปนลูกคลื่นลอนลาดถึงเนินเขาและดินระบายน้ําดี จึงเหมาะสมในการปลูกพืช

ตางๆ เชน 1) พืชยืนตน ไดแก ไมผล ยางพารา ไมโตเร็ว 2) พืชไรอายุสั้น เชน ขาวโพด ถั่ว หรือ 3) หญาเลี้ยง

สัตว โดยพิจารณาถึงความลาดชันดวย กลาวคือ 1) บริเวณที่มีความลาดชันนอย ควรปลูกไมผล พืชไร

พืชผัก และพัฒนาเปนทุงหญาเลี้ยงสัตว และ 2) บริเวณที่มีความลาดชันสูง ควรปลูกยางพารา ไมโตเร็ว
หรือปลูกสรางสวนปา

6.2 จัดระบบการปลูกพืชใหเหมาะสม โดย 1) จัดระบบการปลูกพืชหมุนเวียนที่มีพืชตระกูลถั่ว

แทรกอยูกับพืชชนิดอื่น หรือปลูกพืชตระกูลถั่วแซมอยูในแถวพืชหลัก เชน ขาวโพด แตงโม มะละกอ และ 2)

ในบางปปลูกพืชที่เปนปุยพืชสด เชน ปอเทือง โสนกอนปลูกพืชหลักประมาณ 2-3 เดือน แลวไถกลบเมื่อพืช
ออกดอก

6.3 ปรับปรุงความอุดมสมบูรณของดิน เนื่องจากกลุมชุดดินนี้มีความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติ
ต่ํา จึงจําเปนตองมีการใชปุยอินทรียรวมกับปุยเคมี สําหรับการใชปุยอินทรีย ไดแก ปุยพืชสด ปุยหมักหรือ

ปุยคอกนั้น เพื่อชวยเพิ่มธาตุอาหาร ปรับปรุงสมบัติทางกายภาพ เคมีและชีวภาพของดิน หากดินยังขาด

แคลนธาตุใดอีก ก็เสริมดวยปุยเคมีตามชนิดและอัตราที่เหมาะสม ซึ่งกลาวไวในหัวขอที่ 9

6.4 การอนุรักษดินและน้ํา มีสําคัญมากสําหรับกลุมชุดดินนี้ เนื่องจากสภาพพื้นที่มีความลาดชัน
และหนาดินเปนดินรวนปนทราย จึงถูกชะลางและพังทลายงาย ควรอนุรักษดินดวยวิธีการทางพืช

ผสมผสานวิธีกล สําหรับวิธีการทางพืช เชน ปลูกพืชคลุมดินหรือคลุมดินระหวางแถวพืชดวยอินทรียสาร

ตางๆ และปลูกพืชตามแนวระดับขวางความลาดเท สวนวิธีกล ไดแก ไถพรวนตามแนวระดับ ทําขั้นบันได

ดิน ทําคันดินรับน้ํา รวมทั้งการพัฒนาแหลงน้ําในพื้นที่

7. ขอเสนอแนะ

กลุมชุดดินที่ 50 มีศักยภาพเหมาะสมในการปลูกพืชยืนตน เชน ยางพารา ปาลมน้ํามัน มะมวงหิม
พานต มะพราว กาแฟ โกโก ทุเรียน มังคุด เงาะ และพืชไร เชน ขาวไร ขาวโพด ถั่ว สับปะรด ตลอดจนทํา

เปนทุงหญาเลี้ยงสัตว แตไมคอยเหมาะสมสําหรับการปลูกพืชผัก เนื่องจากขาดแคลนแหลงน้ํา และไม

เหมาะสมในการทํานาเนื่องจากดินไมคอยเก็บกักน้ํา อยางไรก็ตามเพื่อใหการใชประโยชนมีประสิทธิภาพ

สูงสุด จึงควรดําเนินการดวยระบบเกษตรแบบผสมผสาน เชน ปลูกพืชอาหารสัตวในสวนไมผล ปลูกพืช
คลุมดินแซมในแถวไมผลหรือยางพารา หรือการปลูกพืชอื่นๆ รวมกับการเลี้ยงสัตว ซึ่งกิจกรรมเหลานี้มี

ความเกื้อกูลซึ่งกันและกัน