Page 13 - คู่มือการสำรวจดิน

1.2.2) การวิเคราะห (analysis) ผูแปลจะตองวิเคราะหสิ่งที่ปรากฏบนภาพถาย โดยอาศัยความสูงต่ํา

ของพื้นที่ ลักษณะภูมิสัณฐาน (Land form) ที่ตางกัน จะมีการเกิดดินที่แตกตางกันไป
1.2.3) การจําแนก (classification) แบงลักษณะที่ปรากฎบนภาพถายออกเปนหมวดหมูตามพื้น

ฐานความรูเกี่ยวกับลักษณะที่ตองการจะศึกษา

1.2.4) การอนุมาน (deduction) เปนการสรุปโดยใชเหตุผลที่มีน้ําหนักมากที่สุด เพื่อกําหนดหนวย
แผนที่ และเขียนขอบเขตหนวยแผนที่ลงบนภาพถายทางอากาศ

การแปลจะถูกตองไดเพียงใด ผูแปลสามารถจะประเมินไดโดยการตรวจสอบภาคสนาม และแกไข

หนวยตางๆ ที่กําหนดไวเพิ่มเติม เพื่อใหไดแผนที่ที่ถูกตองที่สุด (เอิบ เขียวรื่นรมย 2544 คูมือปฏิบัติการสํารวจดิน)

2) การแปลภาพถายทางอากาศ โดยใชเครื่องคอมพิวเตอร
ภาพถาย Orthophoto ไมสามารถมองสามมิติได ดังนั้นจึงจําเปนตองใชเครื่องคอมพิวเตอรในการ

แปล

2.1) ใชภาพ Orthophoto ที่มี Dem (digital elevation model) สรางภาพ 3 มิติ

2.2) ใชภาพที่มี contour 2 เมตร ซอนทับ
2.3) ตรึงภาพใหตรงกัน แลวใชหลักการแปลเชนเดียวกับ ขอ 1)

2.3.1.2 การวิเคราะหขอมูลพื้นที่
1) ถายทอดหรือซอนทับแผนที่ธรณีวิทยาลงในภาพถาย เพื่อประเมินถึงที่มาของตนกําเนิดดินใน

เบื้องตน

2) ศึกษาพื้นที่ศึกษาทั้งระบบจากแผนที่ภูมิประเทศ 1:50,000 ประกอบกับภาพถายทางอากาศ เพื่อ
ประเมินทิศทางการไหลของน้ําและการพัดพาตะกอน ประกอบกับประเมินสภาพพื้นที่โดยสังเขป

3) เสนชั้นความสูงสามารถประเมินระบบการระบายน้ําของดินอยางคราวๆ

2.3.1.3 การกําหนดจุดตรวจสอบ
นําขอบเขตที่ไดจากการแปลภาพถายในขอ 2.3.1.1 และผลการวิเคราะหขอมูลพื้นที่ในขอ 2.3.1.2

ลากขอบเขตโดยประมาณไวสําหรับเปนแนวทางในการเจาะสํารวจและตั้งสมมุติฐานถึงชนิดของดินที่จะพบในพื้นที่

นั้นแยกเปนหมวดหมูไวจากการแปลภาพถายและวิเคราะหขอมูล จากนั้นกําหนดจุดตรวจสอบที่เปนตัวแทน ความ

มากนอยของจุดตรวจสอบขึ้นอยูกับระดับของการสํารวจดินและความซับซอนของพื้นที่

7