Page 35 - แผนที่ความเหมาะสมของที่ดินสำหรับการปลูกพืชสมุนไพร ขมิ้นชัน กระชายดำ ไพล และบัวบก

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน
3-15

S3 หมายถึง ชั้นที่มีความเหมาะสมเล็กน้อยสําหรับพืชสมุนไพร (Marginally suitable )

N หมายถึง ชั้นที่ไม่มีความเหมาะสมสําหรับพืชสมุนไพร (Not suitable)

นอกจากนี้ในแต่ละชั้นของความเหมาะสม (Class) ยังแบ่งออกเป็นชั้นย่อย (Subclass)

ซึ่งเป็นข้อจํากัดของคุณภาพที่ดินที่มีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตของพืชสมุนไพร เช่นความเสียหาย

จากการกัดกร่อน (e) สภาวะการหยั่งลึกของราก (r) และความจุในการดูดยึดธาตุอาหาร (n) เป็นต้น
ตารางที่ 3-4 โครงสร้างการจําแนกชั้นความเหมาะสมของที่ดิน

Order Class Subclass

S : Suitable S1

S2 S2m
S3 S2e
S2me

N : Not suitable N

3.6 คุณภาพที่ดินที่ใช้ในการประเมินและชั้นความเหมาะสมของที่ดินสําหรับสมุนไพร
การจัดทําค่าพิสัยของคุณภาพที่ดินของพืชสมุนไพร มีการดําเนินการ 3 วิธี ร่วมกัน คือ

1) ดัดแปลงจากตารางค่าพิสัยของคุณภาพที่ดินของพืชสมุนไพรจากพืชที่อยู่ในวงษ์

เดียวกัน หรือมีลักษณะการเจริญเติบโตใกล้เคียงกับในคู่มือ การประเมินคุณภาพที่ดินสําหรับพืช

เศรษฐกิจ ของกองวางแผนการใช้ที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน

2) ข้อมูลสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตและให้ผลผลิต ของกรมส่งเสริม
การเกษตร กรมวิชาการเกษตร หนังสือและวารสารงานวิจัยต่างๆ

3) ข้อมูลจากการศึกษาในภาคสนาม และการสัมภาษณ์กลุ่มเกษตรกรผู้ปลูก โดยเน้นใน

จังหวัดที่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองสมุนไพร (Herbal City)
ในการประเมินคุณภาพที่ดินด้านกายภาพสําหรับพืชสมุนไพร 4 ชนิด (ขมิ้นชัน กระชาย

ดํา ไพล และบัวบก) นั้นใช้คุณภาพที่ดินทั้ง 12 ชนิดโดยใช้ตามคู่มือการประเมินคุณภาพที่ดินสําหรับ

พืชเศรษฐกิจ ของกองวางแผนการใช้ที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน (บัณฑิต และคํารณ, 2542) ซึ่งใช้หลักการ
เดียวกันกับของ FAO Framework ปี 1983 ซึ่งเป็นวิธีที่กองนโยบายและแผนการใช้ที่ดิน กรมพัฒนา

ที่ดิน ใช้ประเมินคุณภาพที่ดินสําหรับพืชเศรษฐกิจต่างๆในปัจจุบัน สําหรับการแบ่งระดับของปัจจัย

(Factor rating) นั้นใช้ข้อมูลความต้องการของพืชสมุนไพรชนิดต่าง ๆ ที่อ้างอิงมาจากเอกสารวิชาการ

แผนที่ความเหมาะสมของที่ดินสําหรับการปลูกพืชสมุนไพร ขมิ้นชัน กระชายดํา ไพล และบัวบก กองนโยบายและแผนการใช้ที่ดิน