Page 61 - เปรียบเทียบพันธุ์หญ้าแฝกและพืชคลุมดินต่อการฟื้นฟูและการปรับปรุงสมบัติทางกายภาพและเคมีของดิน

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

43

2.2.2 ปริมาณความชื้นในดิน
ผลของการตรวจวัดปริมาณความชื้นตลอดหนาตัดดินที่ระดับความลึก 10 40 60 และ
100 เซนติเมตร โดยใชเครื่องวัดความชื้น ใชหลักวิธี Time Domain Reflectometer (TDR) ตรวจวัดปริมาณ
ความชื้นดินปที่ 1 ตั้งแตเดือนพฤศจิกายน 2557 ถึงเดือนกันยายน 2558 ปที่ 2 ตั้งแตเดือนพฤศจิกายน 2558
ถึงเดือนสิงหาคม 2559 ระยะเวลา 2 ป พบวา
1) ปริมาณความชื้นในดิน ปที่ 1 จากการเก็บขอมูลความชื้นดินในภาพรวมหญาแฝก
มีความชื้นในดินมากกวาพืชคลุมดินและแปลงควบคุม หญาแฝกดอนจะมีความชื้นมากกวาหญาแฝกลุมทุก
ระดับความลึก ยกเวนระดับความลึกที่ 100 เซนติเมตร หญาแฝกสงขลา 3 มีปริมาณความชื้นในดินสูงที่สุด
โดยหญาแฝกดอนพันธุรอยเอ็ดมีปริมาณความชื้นในดินสูงทุกระดับความลึก ยกเวนที่ระดับความลึกที่ 60

เซนติเมตร หญาแฝกพันธุประจวบคีรีขันธมีความชื้นในดินสูงที่สุด มีรายละเอียดดังตอไปนี้
(1) ปริมาณความชื้นในดินที่ระดับความลึก 10 เซนติเมตร
ปริมาณความชื้นในดินที่ระดับความลึก 10 เซนติเมตร ดังแสดงในตารางที่
12 พบวาทุกเดือนที่มีการวัดปริมาณความชื้นในดินมีความแตกตางกันอยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ โดยแปลง
หญาแฝกพันธุรอยเอ็ดมีปริมาณความชื้นในดินเฉลี่ยสูงสุด 15.98 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร รองลงมาไดแก
แปลงหญาแฝกพันธุพระราชทาน พันธุตรัง 2 พันธุสุราษฎรธานี พันธุราชบุรี ถั่วปนโต หญาแฝกพันธุศรีลังกา
พันธุประจวบคีรีขันธ พันธุสงขลา 3 พันธุนครสวรรค และถั่วเวอราโน มีปริมาณความชื้นในดินเทากับ 13.96

13.01 12.79 12.13 12.02 11.87 11.22 11.05 9.09 และ 7.08 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร ตามลําดับ สวน
แปลงควบคุมมีความชื้นในดินเฉลี่ยต่ําสุด 6.76 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร เมื่อเปรียบเทียบปริมาณความชื้นในดิน
เฉลี่ยที่ระดับ 10 เซนติเมตร ระหวางแปลงควบคุม หญาแฝกและพืชคลุมดิน พบวาทุกกลุมมีความแตกตางกัน
อยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ ซึ่งแปลงหญาแฝก ลุมมีความชื้นในดินสูงสุด 12.54 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร
ใกลเคียงกับแปลงหญาแฝกดอนมีความชื้นในดิน 12.10 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร สูงกวาแปลงพืชคลุมดินที่มี
ความชื้นในดิน 9.55 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร และแปลงควบคุมมีความชื้นในดินต่ําสุด 6.76 เปอรเซ็นตโดย
ปริมาตร จะเห็นวาเดือนกันยายน 2558 มีปริมาณความชื้นสูงที่สุด เนื่องจากมีปริมาณน้ําฝน 261.5 มิลลิเมตร
(ตารางภาคผนวกที่ 1)
(2) ปริมาณความชื้นในดินที่ระดับความลึก 40 เซนติเมตร

ปริมาณความชื้นในดินที่ระดับความลึก 40 เซนติเมตร ดังแสดงในตารางที่ 13
พบวาทุกเดือนที่วัดปริมาณความชื้นในดินมีความแตกตางกันอยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ โดยแปลงหญาแฝก
พันธุรอยเอ็ดมีปริมาณความชื้นในดินเฉลี่ยสูงที่สุด 15.67 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร รองลงมาไดแก แปลงหญา
แฝกพันธุราชบุรี พันธุประจวบคีรีขันธ พันธุตรัง 2 พันธุสงขลา 3 พันธุนครสวรรค พันธุสุราษฎรธานี พันธุ
พระราชทาน พันธุศรีลังกา ถั่วปนโต และถั่วเวอราโน มีปริมาณความชื้นในดินเทากับ 14.97 14.02 13.82
13.72 13.62 13.62 12.64 12.38 11.59 และ 9.95 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร ตามลําดับ แปลงควบคุมมี
ความชื้นในดินต่ําที่สุด 8.12 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร เมื่อเปรียบเทียบปริมาณความชื้นในดินเฉลี่ยที่ระดับ 40

เซนติเมตร ระหวางแปลงควบคุม หญาแฝกและพืชคลุมดิน พบวาทุกกลุมมีความแตกตางกันอยางมีนัยสําคัญยิ่ง
ทางสถิติ ซึ่งแปลงหญาแฝกดอนมีความชื้นในดินสูงสุด 14.57 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร ใกลเคียงกับแปลงหญา
แฝกลุมที่มีความชื้นในดิน 13.24 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร รักษาปริมาณความชื้นในดินสูงกวาแปลงพืชคลุมดิน
ความชื้นในดิน 10.77 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร และแปลงควบคุมมีความชื้นในดิน 8.12 เปอรเซ็นตโดยปริมาตร
(3) ปริมาณความชื้นในดินที่ระดับความลึก 60 เซนติเมตร
ปริมาณความชื้นในดินที่ระดับความลึก 60 เซนติเมตร ดังแสดงในตารางที่ 14
พบวาทุกเดือนที่มีการวัดปริมาณความชื้นในดินมีความแตกตางกันอยางมีนัยสําคัญยิ่งทางสถิติ แปลงหญาแฝก