Page 518 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ
P. 518
504
5. ปญหาและขอจํากัดในการปลูกพืช
5.1 ดินตื้นถึงตื้นมาก มีกรวดลูกรังหรือเศษหินปนกับเนื้อดินมาก ทําใหรากพืชจะชอนไชไดยาก
ในชวงฤดูแลงดินจะแหงเร็ว
5.2 การชะลางพังทลายของดิน เกิดขึ้นในระดับปานกลางถึงรุนแรง โดยเฉพาะการเพาะปลูกใน
พื้นที่ซึ่งมีความลาดเทมากกวา 5เปอรเซ็นต โดยไมมีการอนุรักษดินและน้ําอยางเหมาะสม
5.3 ความอุดมสมบูรณของดินลดลงเร็ว เมื่อดินถูกชะลางพังทลายและหนาดินสูญหายไป ชั้น
กรวดลูกรังหรือเศษหินจะโผลขึ้นมาแทน บางพื้นที่ใชปลูกพืชไมไดเลย
5.4 ดินแหงจัดและขาดแคลนน้ําในการเพาะปลูก โดยเฉพาะในฤดูแลง ดินจะมีความชื้นต่ํามาก
จนไมสามารถใชเพาะปลูกพืชได ประกอบกับบริเวณที่พบกลุมชุดดินนี้ระบบชลประทานเขาไมถึง และแหลง
น้ําธรรมชาติมีนอย ปญหาการขาดแคลนน้ําจึงรุนแรง
6. การจัดการเพื่อใหเหมาะสมในการปลูกพืช
6.1 การจัดการปญหาดินตื้น ในการปลูกพืชไรควรเลือกดินที่มีชั้นดินหนากวา 15 ซม. สําหรับพืชที่
มีรากตื้น เชน ขาวโพด ขาวฟาง ถั่วเขียว ถั่วลิสง และอื่นๆ สวนการปลูกไมผลหรือไมยืนตน ควรขุดหลุมปลูก
ใหมีขนาด 75x75x75 ซม. แลวผสมดินกับปุยอินทรีย เชน ปุยคอก หรือปุยหมัก อัตราประมาณ 20-30
กก./หลุม
6.2 การปองกันการชะลางพังทลายของดิน โดยผสมผสานวิธีกลและวิธีการทางพืช สําหรับ
วิธีการทางพืช ไดแก 1) ปลูกพืชเปนแถบตามแนวระดับขวางความลาดเทของพื้นที่ 2) ปลูกแถบหญาแฝก
ขวางตามแนวระดับเพื่อชวยลดการไหลบาของน้ําและชวยดักตะกอน 3) ปลูกพืชตระกูลถั่วสลับกับแถวพืช
หลัก 4) ปลูกพืชตระกูลถั่วแซมหรือเหลื่อมฤดู หรือ 5) ปลูกพืชคลุมดินในสวนผลไมหรือไมยืนตน สําหรับ
พื้นที่ซึ่งมีความลาดเทมากกวา 5 เปอรเซ็นต ควรใชวิธีกล เชน ทําคันดิน คันเบนน้ํา ทางระบายน้ํา บอดัก
ตะกอนหรือบอน้ําในไรนา เพื่อลดการชะลางพังทลายของหนาดิน
6.3 การอนุรักษน้ําในดินและพัฒนาแหลงน้ํา การอนุรักษน้ําในดินโดยใชวัสดุคลุมผิวดินใน
แปลงพืช หรือปลูกพืชคลุมดินระหวาแถวพืชยืนตน นอกจากนี้ยังตองพัฒนาแหลงน้ําใหเพียงพอตอการ
เพาะปลูก เนื่องจากกลุมชุดดินนี้มักขาดแคลนน้ํา และในฤดูแลงความชื้นในดินต่ํามาก
6.4 การปรับปรุงและรักษาความอุดมสมบูรณของดิน ซึ่งทําไดหลายวิธีดังนี้
6.4.1 ปลูกพืชบํารุงดิน ไดแก การปลูกพืชหมุนเวียนโดยใชพืชตระกูลถั่วตางๆ สลับกับการปลูกพืช
หลัก การปลูกพืชปุยสดแลวไถกลบเมื่อพืชออกดอก การปลูกพืชตระกูลถั่วแซมระหวางแถวพืชหลัก เพื่อ
ปรับปรุงความอุดมสมบูรณของดิน โดยเฉพาะอยางยิ่งปริมาณไนโตรเจนในดินจะสูงขึ้น

