Page 248 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ

234

5. ปญหาและขอจํากัดในการปลูกพืช

กลุมชุดดินที่ 33 ไมคอยมีปญหาหรือขอจํากัดในการปลูกพืชมากนัก แตถาใชพื้นที่เพื่อการ

เพาะปลูกติดตอกันนานๆ โดยขาดการบํารุงที่ถูกตอง จะทําใหความอุดมสมบูรณของดินลดลง เปนเหตุให

พืชขาดธาตุอาหารบางธาตุ อยางไรก็ตามในบางพื้นที่อาจมีขอจํากัด คือ ขาดแคลนน้ําสําหรับการเพาะปลูก

ในฤดูแลง

6. การจัดการเพื่อใหเหมาะสมในการปลูกพืช

6.1 พัฒนาแหลงน้ํา เนื่องจากในบางพื้นที่ไมมีระบบชลประทาน จําเปนตองพัฒนาแหลงน้ําโดยการขุด

สระน้ําประจําไรนา หรือขุดลอกแหลงน้ําเกาที่ตื้นเขิน เพื่อใชสําหรับการปลูกพืชในระยะฝนทิ้งชวงและฤดู

แลง

6.2 เพิ่มความสามารถในการอุมน้ําของดินและลดการสูญเสียความชื้นจากผิวดิน โดยปฏิบัติ

ดังนี้ คือ 1) ใสปุยคอกหรือปุยหมักเพื่อเพิ่มอินทรียวัตถุในดิน อันจะมีผลใหความชื้นที่เปนประโยชนก็สูงขึ้น

ดวย และ 2) ลดการระเหยของน้ําจากผิวดินโดยใชวัสดุคลุมดินระหวางแถวพืช โดยเฉพาะอยางยิ่งในฤดู

แลง

6.3 การปรับปรุงความอุดมสมบูรณของดิน ซึ่งทําไดหลายวิธี ดังนี้

6.3.1 ปลูกพืชบํารุงดิน เชน 1) ปลูกพืชหมุนเวียนที่มีพืชตระกูลถั่วสลับกับการปลูกพืชหลัก 2) ปลูก
พืชปุยสดแลวไถกลบลงดิน หรือ 3) ปลูกพืชตระกูลถั่วแซมระหวางแถวพืชหลัก

6.3.2 ใสปุยคอกหรือปุยหมัก อัตราระหวาง 1.0-1.5 ตัน/ไร เพื่อเพิ่มธาตุอาหารและปรับปรุงสมบัติ

ทางกายภาพของดิน เชน ความรวนซุยมากขึ้น การถายเทอากาศและความสามารถในการอุมน้ําดีขึ้นดวย

6.3.3 ใสปุยเคมี ในกรณีที่ใชปุยอินทรียแลว ยังพบวาดินขาดแคลนบางธาตุ จึงจําเปนตองเสริมดวย

ปุยเคมี สําหรับสูตร อัตรา และวิธีการใชปุยเคมีที่เหมาะสมกับแตละพืช ซึ่งไดกลาวไวในหัวขอที่ 9

7. ขอเสนอแนะ

แมวากลุมชุดดินที่ 33 มีศักยภาพเหมาะสมในการปลูกพืชหลายชนิดทั้งพืชไร พืชผักไมผล และใช

ทํานาไดในบางสวน แตการใชประโยชนกลุมชุดดินนี้จะไดรับผลตอบแทนสูงและลดความเสี่ยงในการลงทุน

ควรใชที่ดิน “แบบไรนาสวนผสม” โดยแบงพื้นที่การใชประโยชนออกเปนสวนๆ ดังนี้

7.1 พื้นที่ทํานา ควรเปนบริเวณต่ําสุดเพราะเมื่อทําคันนาจะเก็บกักน้ําไดดีและใชปลูกขาวไดในฤดูฝน

พื้นที่สวนนี้ยังสามารถปรับปรุงเพื่อใชปลูกพืชไรและพืชผักตางๆ ไดดวย หากมีแหลงน้ําธรรมชาติในบริเวณ
ใกลเคียง หรือมีแหลงน้ําที่เกษตรกรพัฒนาขึ้นมา