Page 87 - การประเมินคุณภาพดินเพื่อการเพิ่มประสิทธิภาพการจัดการพื้นที่ ทางการเกษตรที่มีอัตราการชะล้างพังทลายสูงโดยใช้เทคนิคนิวเคลียร์ จังหวัดกาญจนบุรี Assessing soil quality and enhance crop productivity through agriculture management using nuclear techniques in the area of erosion in Kanchanaburi province.

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

81

210
เก็บขอมูลครั้งที่ 1 (เดือนเมษายน) แตหลังจากนั้น ปริมาณ Pb จะเพิ่มขึ้น ในการเก็บขอมูลครั้งที่ 3 (เดือน
สิงหาคม) ในทางตรงกันขาม พื้นที่เพาะปลูกพืชที่มีการจัดระบบอนุรักษดินและน้ําและวางแผนดําเนินการตาม
210
มาตรการจัดการดินที่เหมาะสม มีปริมาณ Pb โดยเฉลี่ย เพิ่มขึ้นอยางตอเนื่องตามชวงเวลาการเก็บขอมูล และ
มีคามากที่สุด เมื่อเปรียบเทียบกับพื้นที่ศึกษาทั้งหมด สิ่งที่สามารถอธิบายความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ คือ ปจจัย

210
ดานปริมาณน้ําฝนและ ปริมาณอินทรียวัตถุในดิน กลาวคือ ภาพที่ 31 แสดงแนวโนมของปริมาณ Pb ในการ
เก็บขอมูลครั้งที่ 3 (เดือนสิงหาคม) มีแนวโนมสูงขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับการเก็บขอมูลครั้งที่สอง (เดือนมิถุนายน)
210
210
ซึ่งการที่ปริมาณ Pb ที่เพิ่มขึ้นนี้ อาจเกิดจาก Pb fallout ที่ตกลงมาจากชั้นบรรยากาศโดยมีน้ําฝนเปนอัตรา
210
เรง ซึ่งสอดคลองกับงานวิจัยของ Smith et al. (1997) ที่รายงานวา ปริมาณหยาดน้ําฟามีผลตอปริมาณ Pb ที่
ตกลงสูผิวหนาดิน
210
210
ในขณะที่การเปรียบเทียบระหวางปริมาณ Pb และ ระดับความลึกของดิน พบวา ปริมาณ Pb มีคา
สูงที่สุด ที่ระดับความลึก 0-10 เซนติเมตร และจะลดลงเมื่อระดับความดินเพิ่มมากขึ้น (ภาพที่ 33 และ ภาพที่
34) โดเฉพาะการเก็บขอมูลครั้งที่ 1 (เดือนเมษายน) ในพื้นที่ปลูกพืชทั่วไป และพื้นที่ปายางพารา แตอยางก็
ตาม ในการเก็บขอมูลครั้งที่ 2 (เดือนมิถุนายน) และการเก็บขอมูลครั้งที่ 3 (เดือนสิงหาคม) พบวาพื้นที่จัดระบบ
210
อนุรักษฯ มีปริมาณ Pb ที่ใกลเคียงกัน ระหวางระดับความลึกที่ 0-10 เซนติเมตร และ 20-30 เซนติเมตร
210
(ภาพที่ 33 ค) ซึ่งการเพิ่มขึ้นของปริมาณ Pb ที่ชั้นดินลางนี้ สามารถอธิบายไดจากงานวิจัยของ Smith et al.
(1997) ที่อธิบายไววา แมวานิวไคลดของธาตุกัมมันตรังสีจะมีคุณสมบัติที่เคลื่อนที่ไดนอยมากในชั้นดิน

(Redionuclide mobility) และตองใชระยะเวลานานในการเคลื่อนที่ลงสูชั้นดินที่ลึกลงไป (Redionuclide
penetration) แตก็มีปจจัยระยะสั้นที่สามารถเรงอัตราการเคลื่อนที่ของนิวไคลดกัมมันตรังสี ที่ทําใหปริมาณ
210 Pb เพิ่มขึ้นไดในชั้นดินลาง คือ ปริมาณอินทรียวัตถุในดิน ความพรุนของดิน ความหนาแนนรวมของดิน และ
ปริมาณน้ําฝน เปนตน นอกจากนี้ Smith et al. (1997) การไถพรวนของดิน หรือการทําใหดินมีความพรุนมากขึ้น
210
ลวนสงผลใหปริมาณ Pb มีโอกาสในการเคลื่อนที่ลงสูชั้นดินเพิ่มสูงขึ้น ซึ่งสอดคลองกับผลการศึกษาที่แสดงให
เห็นวา พื้นที่ที่มีการจัดระบบอนุรักษดินน้ํา มีปริมาณ OM ที่สูงที่สุด และมีมาตรการปองกันการสูญเสียหนาดิน
และธาตุอาหารพืชจากการพัดพาโดยน้ํา ไมใหเคลื่อนที่ออกจากดินในแนวราบ จึงสงผลใหปริมาณธาตุอาหารพืช
เชน OM P K Ca และ Mg เปนตน มีปริมาณเพิ่มขึ้นในชั้นดินลาง เมื่อมีปริมาณน้ําฝนเพิ่มขึ้น ในชวงการเก็บขอมูล
ครั้งที่ 3 (เดือนสิงหาคม) ซึ่งอาจกลาวไดวา การศึกษาการเคลื่อนที่ปริมาณ Pb สามารถทํานายถึงการเคลื่อนที่
210
ของปริมาณธาตุอาหารในชั้นหนาตัดดินได