Page 287 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ

273

เนื่องจากดินแหงจัด และการพัฒนาแหลงน้ําในพื้นที่ก็มักไมประสบผลสําเร็จ เนื่องจากดินมีความพรุนสูง

และไมเก็บน้ํา อยางไรก็ตามถาจะพัฒนาแหลงน้ําขนาดเล็ก ควรจัดทําในบริเวณที่มีชุดดินโคราช สตึก และ
ดอนไร ซึ่งดินชั้นลางสามารถเก็บกักน้ําไดดีกวาชุดดินอื่นๆ ในกลุมนี้

6.2 การจัดระบบการปลูกพืชใหเหมาะสม โดยเลือกระบบตอไปนี้ คือ 1) การปลูกพืชหมุนเวียนที่

มีพืชตระกูลถั่วหมุนเวียนกับพืชอื่นในพื้นที่เดียวกัน และ 2) การปลูกพืชแซม โดยปลูกพืชตระกูลถั่วแซม

ระหวางแถวพืชหลัก นอกจากนี้ยังสามารถเลือกวิธีการบํารุงดิน โดยปลูกพืชปุยสดแลวไถกลบลงดินกอน
การปลูกพืชหลัก

6.3 การปรับปรุงความอุดมสมบูรณของดิน จากสภาพของเนื้อดินที่เปนดินทรายและอินทรียวัตถุต่ํา

ความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติกลุมชุดดินที่ 35 จึงต่ํา จําเปนตองใชปุยอินทรียรวมกับปุยเคมี สําหรับปุย

อินทรียควรใชปุยหมักหรือปุยคอก อัตรา 1-3 ตัน/ไร หรือปลูกพืชตระกูลถั่วแลวไถกลบเปนปุยพืชสด หาก
ดินยังมีธาตุใดธาตุหนึ่งไมเพียงพอ ก็เสริมดวยปุยเคมีตามความจําเปน สําหรับคําแนะนําเรื่องสูตร อัตรา

และวิธีการใชปุยเคมีกับพืชตางๆ ซึ่งกลาวไวในหัวขอที่ 9

6.4 การปรับปรุงสมบัติทางกายภาพของดิน กลุมชุดดินที่ 35 มีปญหาดานกายภาพดังนี้ คือ เนื้อ

ดินคอนขางเปนทรายและมีอินทรียวัตถุต่ํา เมื่อมีการไถพรวนบอยครั้ง จะทําใหโครงสรางของดินแตก

ทําลาย ดินจึงแนนทึบ หรือมีชั้นดินดานใตชั้นไถพรวน เปนอุปสรรคตอการชอนไชของรากพืช จึงควรปรับปรุง

โดย 1) ใสปุยอินทรีย เชน ปุยคอก หรือปุยหมัก อัตรา 1-3 ตัน/ไร หรือ 2) ใสวัสดุปรับปรุงดิน เชน ขี้เลื่อย เปลือกถั่ว

ลิสง เปลือกถั่วเหลือง และเศษพืชตาง ๆ หวานและไถกลบลงไปในดิน หรือ3) ทําปุยพืชสด โดยปลูกพืช
ตระกูลถั่ว เชน ปอเทือง ถั่วพรา ถั่วพุม ดวยการหวานเมล็ดพืชดังกลาวเมื่อเริ่มมีฝนตก หรือประมาณปลาย

เดือนเมษายน หรือตนเดือนพฤษภาคม เมื่อถั่วเริ่มออกดอกก็ไถกลบลงไปในดิน ทิ้งไว 5-10 วัน จึงเตรียมดิน

เพื่อปลูกพืชหลัก สําหรับปุยอินทรียและวัสดุปรับปรุงดินที่ไถกลบแลว จะสลายตัวกลายเปนอินทรียวัตถุใน

ดิน ทําหนาที่เชื่อมอนุภาคดินใหเกาะกันเปนเม็ดดิน เกิดเม็ดดินขนาดเล็กและขนาดใหญมากขึ้นและเปน

เม็ดดินที่มีเสถียรภาพ โครงสรางของดินจึงดีขึ้นตามลําดับ

6.5 การอนุรักษดินและน้ํา กลุมชุดดินนี้มีศักยภาพที่จะเกิดการชะลางพังทลายสูง เนื่องจาก 1)

ดินบนคอนขางเปนทราย และ 2) มีความลาดเทอยูระหวาง 2-20 เปอรเซ็นต สําหรับพื้นที่ซึ่งมีความลาดเท
เกิน 12 เปอรเซ็นต หากไมมีมาตรการอนุรักษดินและน้ําที่เหมาะสม จะเกิดการชะลางพังทลายอยางรุนแรง

สําหรับมาตรการอนุรักษดินและน้ํา มี 2 แบบ คือ มาตรการทางพืช และทางเชิงกล สําหรับมาตรการทางพืช

ไดแก 1) การปลูกพืชเปนแถวตามแนวระดับขวางความลาดเท 2) การปลูกพืชเปนแถบตามแนวระดับขวาง

ความลาดเท 3) การปลูกพืชคลุมดิน แนวปฏิบัติที่แนะนําในปจจุบันนี้ ไดแก การปลูกแถบหญาแฝกตาม

แนวระดับ ปลูกพืชตระกูลถั่ว หรือไมพุมยืนตนตระกูลถั่วสลับกับแถวพืชหลักตามแนวระดับ และการปลูก
พืชตระกูลถั่วแซมพืชหลัก เปนตน สําหรับบริเวณที่มีความลาดชันตั้งแต 12 เปอรเซ็นต ขึ้นไป อาจตองนํา