Page 272 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ
P. 272
258
บางชนิดแซมระหวางแถวของไมยืนตนและไมผลในชวงที่พืชหลักยังเล็ก สําหรับการจัดการดินเพื่อใหเหมาะ
กับพืชแตละประเภทมี ดังนี้
10.1 ไมยืนตน ที่ปลูก ไดแก ยางพารา ปาลม มะพราว มะมวงหิมพานต กาแฟ โกโก และสะตอ
สําหรับการจัดการควรเนนในเรื่องตอไปนี้ คือ 1) บํารุงดินดวยปุยอินทรีย เพื่อปรับปรุงสมบัติของดินทาง
กายภาพ เคมีและชีวภาพ และใชปุยเคมีเสริมธาตุอาหารที่ยังขาดแคลน และ 2) ในพื้นที่ซึ่งมีความลาดชัน
สูง ควรอนุรักษดินและน้ําดวยวิธีการทางพืช เชน ปลูกพืชคลุมดิน ปลูกพืชตามแนวระดับ หรือปลูกพืชขวาง
ความลาดเท เปนตน สวนการทําคันคูรับน้ํารอบเขา หรือการสรางขั้นบันไดดิน จะไมไดผลเนื่องจากเนื้อดิน
เปนทราย
10.2 ไมผล ที่นิยมปลูกในกลุมดินนี้ ไดแก เงาะ ทุเรียน มังคุด ลางสาด ลองกอง ขนุน จําปาดะ และ
สม พืชเหลานี้ตองมีการจัดการดังนี้ คือ 1) ใชปุยใหถูกตองและเหมาะสมทั้งปุยอินทรียและปุยเคมี เพื่อใหได
ผลผลิตสูงและคุณภาพดี 2) จัดหาแหลงน้ําใหเพียงพอตอความตองการของพืชในระยะฝนทิ้งชวงและฤดู
แลง 3) การดูแลไมผลในดานอื่นๆ เชน การตัดแตงกิ่งและการบริหารศัตรูพืชแบบผสมผสาน และ 4) การ
อนุรักษดินและน้ําอยางเหมาะสมในพื้นที่ซึ่งมีความลาดชันสูง
10.3 พืชไรหรือพืชสวนบางชนิด พืชที่ปลูกมักเปนพืชแซมระหวางแถวพืชหลัก เชน ถั่วลิสง
สับปะรด ขาวโพดหวานและกลวย พืชเหลานี้ชวยเสริมรายไดในชวงที่พืชหลักไมใหผลผลิต นอกจากนี้พืช
ตระกูลถั่วที่ปลูกแซมยังชวยบํารุงดินอีกดวย
10.4 ทุงหญาเลี้ยงสัตว การจัดการทุงหญาตองมีระบบที่ดี เหมาะสมกับชนิดของหญาแตละ
ประเภท การปลูกหญารวมกับพืชตระกูลถั่วก็เปนอีกวิธีหนึ่งที่ใหผลดีมาก ทั้งยังชวยเพิ่มคุณภาพของอาหาร
สัตวอีกดวย
ปญหาของการใชประโยชนกลุมชุดดินนี้ ไดแก ความอุดมสมบูรณของดินต่ําและสมบัติทาง
กายภาพของดินไมเหมาะสม เชน เนื้อดินคอนขางเปนทรายและความสามารถในการอุมน้ําต่ํา นอกจากนี้
ยังมีการชะลางพังทลายอยางรุนแรงในบริเวณมีความลาดชันสูง วิธีหนึ่งที่ชวยในการอนุรักษดินและน้ํา คือ
นําเศษวัสดุเกษตรที่เหลือใช เชน ทะลายปาลมน้ํามัน เปลือกกาแฟ และขุยมะพราวมาคลุมดิน นอกจากนั้น
ยังควรพัฒนาแหลงน้ําใหเพียงพอกับความตองการในระยะที่ฝนทิ้งชวงและฤดูแลง

