Page 201 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ

187

o = ความสามารถในการระบายน้ําในชวงที่ปลูกไมเหมาะสม

s = สภาพธาตุอาหารพืชในชวงที่ปลูกไมเหมาะสม

r = สภาพดินไมเหมาะสมตอการเจริญเติบโตของรากพิจารณาเฉพาะเนื้อดิน

และโครงสรางดิน

z = สภาพปฏิกิริยาดิน(pH) ของดินไมเหมาะสม

k = ดินไมเหมาะสมตอการทําเขตกรรมพิจารณาเฉพาะความลึกดิน

เนื้อดิน และโครงสรางดิน

x = ดินมีอิทธิพลของเกลือ

w = พื้นที่ไมเหมาะสมตอการใชเครื่องจักรกล

e = พื้นที่งายตอการชะลาง

5. ปญหาและขอจํากัดในการปลูกพืช

5.1 การชะลางพังทลายของหนาดิน เกิดขึ้นในระดับรุนแรงปานกลางถึงสูง ทั้งนี้ขึ้นอยูกับสภาพ
พื้นที่และความลาดชัน

5.2 ความอุดมสมบูรณของดินต่ํา เนื่องจากการชะลางพังทลายของหนาดิน ซึ่งเกิดขึ้นในระดับ
รุนแรงปานกลางถึงสูง และการทําไรเลื่อนลอย

5.3 ขาดแคลนน้ํา เปนปญหาสําคัญในการปลูกพืช โดยเฉพาะอยางยิ่งในฤดูแลง

6. การจัดการเพื่อใหเหมาะสมในการปลูกพืช

6.1 การอนุรักษดินและน้ํา มีความจําเปนสําหรับกลุมชุดดินนี้มาก โดยเฉพาะอยางยิ่งในพื้นที่ซึ่งมี

ความลาดเทเกินกวา 5 เปอรเซ็นต อันเปนสภาพที่งายตอการชะลางพังทลายของหนาดิน หากปลูกพืชโดย
ไมมีมาตรการอนุรักษดินและน้ําที่ดี สําหรับการอนุรักษดินและน้ําที่เหมาะกับสภาพไรนาของเกษตรกร มีทั้ง

วิธีการทางพืชและวิธีกล หรือใชทั้งสองวิธีนี้ผสมผสานกัน

6.1.1 วิธีการทางพืช ไดแก การปลูกพืชตามแนวระดับขวางความลาดเทของพื้นที่ และปลูกพืชคลุม

ดิน ควรใชวิธีการอยางใดอยางหนึ่งดังตอไปนี้
1) ปลูกพืชตระกูลถั่วประเภทลมลุกและยืนตน ตามแนวระดับขวางความเท พืชที่ใช คือ ถั่วมะแฮะ

ผสมกับกระถินยักษ

2) ปลูกหญาแฝกเปนแถบ ตามแนวระดับขวางความลาดเท