Page 206 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ

192

เชนเดียวกัน สําหรับชวงใกลเก็บเกี่ยวผลผลิตใชปุยสูตร 13-13-21 อัตรา 1-2 กก./ตน สวนหลังการเก็บเกี่ยว

ผลผลิตแลว ควรใชปุยสูตรเดียวกันกับที่ใชในสมอายุ 1 ป แตใสอัตรา 1-3 กก./ตน พนปุยธาตุรองและธาตุ
อาหารเสริมทางใบ และใสปุยอินทรีย 20-50 กก./ตน

10. สรุป

กลุมชุดดินที่ 30 ประกอบดวยชุดดินเชียงแสนและดอยปุย พบในสภาพพื้นที่ซึ่งเปนลูกคลื่นลอน

ลาดถึงเปนภูเขาชัน สวนใหญพบในจังหวัดเชียงรายและเชียงใหม การใชประโยชนปจจุบัน คือ ปลูกไมผล

ไมยืนตน พืชไรและพืชผัก แตสวนใหญยังคงสภาพเปนปาดิบเขา และปาเบญจพรรณ

ลักษณะของดิน เปนดินลึกถึงลึกมาก มีเนื้อดินเปนดินรวนเหนียวถึงดินเหนียวสีแดง ปฏิกิริยาดิน

เปนกรดเล็กนอยถึงปานกลางในดินชั้นบน และเปนกรดจัดในดินชั้นลาง ความอุดมสมบูรณอยูในระดับปาน

กลาง

กลุมชุดดินนี้มีศักยภาพเหมาะสมในการปลูกไมผล ไมยืนตน พืชไร และพืชผัก ถาความลาดเทของ
พื้นที่ไมเกิน 20 เปอรเซ็นต แตถามีความลาดเทเกิน 20 เปอรเซ็นตแตไมเกิน 35 เปอรเซ็นต ควรปลูกไมยืน

ตนและไมผลเมืองหนาวที่มีการไถพรวนนอย ทั้งนี้เพื่อปองกันการชะลางพังทลายของหนาดิน อยางไรก็ตาม

การใชประโยชนกลุมชุดดินที่ 30 ควรเปนเชิงอนุรักษหรือใชที่ดินแบบ “วนเกษตร” โดยปลูกพืชลมลุกเฉพาะ
บางบริเวณที่มีความลาดชันนอย ควบคูกับการปลูกไมยืนตนและเลี้ยงสัตว

ปญหาหลักในการใชประโยชนที่ดิน คือ การชะลางพังทลายของหนาดิน ซึ่งกอใหเกิดความเสื่อม

โทรมดานความอุดมสมบูรณของดิน และระบบนิเวศของพื้นที่สูงและพื้นที่ราบตอนลาง

การจัดการดินควรเนนดานการอนุรักษดินและน้ํา โดยเฉพาะพื้นที่ซึ่งมีความลาดเท ตั้งแต 5

เปอรเซ็นตขึ้นไป โดยใชทั้งวิธีกลและวิธีทางพืช เชน การไถพรวนตามแนวระดับขวางตามลาดเท การปลูก

พืชเปนแถบ สลับกับการปลูกพืชเปนแถวตามแนวระดับขวางความลาดเท การปลูกพืชคลุมดิน การทํา

ขั้นบันได สวนการปรับปรุงความอุดมสมบูรณของดิน ควรใชทั้งปุยเคมีและปุยอินทรียตามความจําเปน

สําหรับการจัดการดินเพื่อใหเหมาะสมในการปลูกพืชแตละชนิด ซึ่งไดอธิบายไวแลวในหัวขอที่ 9