Page 10 - เขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจมังคุด

บทที่ 1

บทนํา

1.1 หลักการและเหตุผล

มังคุดจัดเปนผลไมที่มีผูนิยมบริโภคกันอยางแพรหลาย และเปนพืชเศรษฐกิจที่สําคัญ
พื้นที่ปลูกสวนใหญอยูในภาคตะวันออกและภาคใตของประเทศไทย มังคุดเปนไมผลที่เจริญเติบโต

ในสภาพแวดลอมที่จํากัด และตองมีการจัดการอยางดี เพื่อใหไดผลผลิตที่มีปริมาณและคุณภาพ

ตรงตามความตองการของผูบริโภค แตเกษตรกรหลายรายยังมีการจัดการที่ไมถูกตอง เสียคาใชจาย

ในการบํารุงรักษาสูง ทําใหรายรับที่ไดจากการขายผลผลิตไมคุมคากับการลงทุน และมีหนี้สิน
ประกอบกับไมมีตลาดรับซื้อที่แนนอน ไมมีการรวบรวมนําไปขายผานสหกรณอยางผลไมอื่น ๆ

อีกดวย การกําหนดเขตการใชที่ดินของมังคุดจึงเปนแนวทางหนึ่งที่สามารถชวยลดปญหา

ดังกลาวขางตนได เนื่องจากในขั้นตอนการดําเนินการไดมีการศึกษาลักษณะทางกายภาพ
เศรษฐกิจและสังคม รวมถึงโอกาสและขอจํากัดในการผลิตและการตลาด โดยไมพิจารณา

เปนรายพันธุ เนื่องจากมังคุดเปนพืชที่มีเพียงพันธุเดียว เพื่อใชเปนขอมูลพื้นฐานในการกําหนด

เขตการใชที่ดิน ซึ่งจะสงผลใหมีการใชทรัพยากรที่มีอยูใหเกิดประโยชนสูงสุดและเกิดความยั่งยืน
ไมกอใหเกิดมลพิษตอสภาพแวดลอม

กรมพัฒนาที่ดินจึงไดดําเนินการกําหนดเขตการใชที่ดินพืชเศรษฐกิจมังคุด เพื่อสนองรับ

ยุทธศาสตรของกระทรวงเกษตรและสหกรณที่มีระยะเวลาตั้งแตป พ.ศ. 2547 ถึง พ.ศ. 2552 ไมมี
นโยบายลดหรือเพิ่มพื้นที่ปลูกมังคุดใหคงอยูที่ 391,000 ไร แตตองมีผลผลิตตอไรเพิ่มขึ้น และ

ในป พ.ศ. 2552 ใหมีผลผลิตอยูที่ 405,000 ตันตอป โดยมีคุณภาพสําหรับการสงออกรอยละ 35

โดยจะเนนในพื้นที่ที่ดินมีความเหมาะสมสูงและปานกลางเปนหลักโดยพิจารณาปจจัยทางกายภาพ
ควบคูกับลักษณะทางเศรษฐกิจและสังคมเพื่อใชในการกําหนดเขตการใชที่ดินสําหรับพืชเศรษฐกิจ

มังคุดที่เหมาะสมตอไป