Page 10 - เขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจถั่วเหลืองฤดูแล้งในเขตชลประทาน

บทที่ 1

บทนํา

1.1 หลักการและเหตุผล

ถั่วเหลือง เปนพืชเศรษฐกิจที่สําคัญชนิดหนึ่งของประเทศไทยที่สามารถผลิตและ

นํามาใชในอุตสาหกรรมตอเนื่อง แปรรูปเปนการผลิตภัณฑอาหารชนิดตางๆ เพื่อการบริโภค

ทั้งผลิตภัณฑและฝกสดตลอดจนอุตสาหกรรมอาหาร ประเทศไทยมีพื้นที่ปลูกถั่วเหลืองในชวงที่ผานมา
มีแนวโนมลดลงเรื่อยๆ จากในป 2543 มีพื้นที่ 1.4 ลานไร มาปปจจุบันมีพื้นที่ ประมาณ 1.1 ลานไร

ไดผลผลิต 2.7 แสนตัน ผลผลิตเฉลี่ย 227 กิโลกรัมตอไร ซึ่งพื้นที่ปลูกมากกวารอยละ 50 เปนถั่วเหลือง

ฤดูแลง ในขณะที่ความตองการใชภายในประเทศปละประมาณ 1.5 ลานตัน ซึ่งไมเพียงพอกับความ
ตองการ จึงมีการนําเขาในรูปกาก เมล็ด และน้ํามัน คิดเปนมูลคาประมาณ 1.8 หมื่นลานบาทตอป

นับวาเปนพืชเศรษฐกิจที่มีความสําคัญมากในปจจุบัน

การพัฒนาการผลิตถั่วเหลืองของประเทศจําเปนตองมุงเนนการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต
เพื่อเพิ่มผลผลิต และลดตนทุนการผลิตตอหนวยใหต่ําลง การปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิตถั่วเหลืองนั้น

สามารถดําเนินการในฤดูแลงไดดีกวาในฤดูฝน เนื่องจากการปลูกถั่วเหลืองในฤดูแลงสามารถ

ควบคุมการใหน้ําไดในขณะที่ในฤดูฝนการปลูกถั่วเหลืองมักประสบปญหาภัยธรรมชาติ ฝนแลง
หรือน้ําทวมอยูเสมอ

การเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตถั่วเหลืองฤดูแลง สามารถทําไดโดยการปรับปรุง

เทคโนโลยีการผลิตใหเหมาะสมกับพื้นที่ โดยเฉพาะการปลูกถั่วเหลืองฤดูแลงหลังนาในเขตชลประทาน

ในสถานการณความแหงแลงที่ปริมาณน้ําขาดแคลนในปจจุบัน ซึ่งเทคโนโลยีดังกลาวมิใช
เทคโนโลยีใหม แตเปนเพียงการปรับปรุงเทคโนโลยีการผลิตที่มีอยูเดิมใหถูกตองเหมาะสม

ก็จะสามารถยกระดับผลผลิตตอไร และลดตนทุนการผลิตตอหนวยน้ําหนักถั่วเหลืองลงได

นั่นหมายถึงการเพิ่มกําไรสุทธิตอไรใหสูงขึ้น คุมคากับการลงทุนมากที่สุด ดังนั้น การกําหนด

เขตการใชที่ดินจึงมีความสําคัญอยางมากในการขยายพื้นที่เพาะปลูกถั่วเหลืองฤดูแลงไปในพื้นที่
ที่มีศักยภาพการผลิตโดยเฉพาะในเขตชลประทานที่สามารถควบคุมปริมาณน้ําได