Page 156 - แผนการใช้ที่ดินลุ่มน้ำสาขาภาคใต้ฝั่งตะวันออกตอนล่าง
P. 156

3-84





                  สมรรถนะที่ดินของกรมพัฒนาที่ดิน รัฐสามารถพัฒนาความเปนอยูของราษฎรไดอยางมีประสิทธิภาพ อีกทั้ง

                  ตองไมอยูในหลักเกณฑที่จะจําแนกใหเปนเขตพื้นที่ปาเพื่อการอนุรักษและเขตพื้นที่ปาเพื่อเศรษฐกิจ

                  พื้นที่ลักษณะนี้ไดแก
                                    (4.3.1)   พื้นที่ปาที่มีสมรรถนะของดินเหมาะสมตอการเกษตร

                                    (4.3.2)   พื้นที่ที่เหมาะสมตอการเกษตรตามนัยมติคณะรัฐมนตรีเกี่ยวกับ

                  การกําหนดชั้นคุณภาพลุมน้ําและการจําแนกเขตการใชประโยชนที่ดินในพื้นที่ปาชายเลน

                             2)  มติคณะรัฐมนตรีเรื่องการกําหนดชั้นคุณภาพลุมน้ําและมาตรการการใชที่ดิน
                  ในเขตชั้นคุณภาพลุมน้ําตางๆ

                                ชั้นคุณภาพลุมน้ําหมายถึงการแบงเขตพื้นที่ลุมน้ําตามลักษณะกายภาพและศักยภาพ
                  ทางอุทกวิทยาและทรัพยากรธรรมชาติเพื่อประโยชนการจัดการทรัพยากรและสิ่งแวดลอมอยางมีประสิทธิภาพ

                  ในลุมน้ํานั้นๆ พื้นที่ทั้งหมดของลุมน้ําจะถูกจําแนกออกเปน 5 ระดับมีลักษณะดังนี้
                                พื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 1 เปนพื้นที่ลุมน้ําที่ควรสงวนไวเปนพื้นที่ตนน้ําลําธารโดยเฉพาะ

                  เนื่องจากวาอาจมีผลกระทบตอสิ่งแวดลอมจากการเปลี่ยนแปลงการใชที่ดินไดงายและรุนแรง โดยมี

                  การแบงออกเปน 2 ระดับชั้นยอย คือ พื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 1 เอ ไดแก พื้นที่ตนน้ําลําธารที่ยังมีสภาพปาสมบูรณ
                  พื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 1 บี เปนพื้นที่ที่สภาพปาสวนใหญไดถูกทําลายดัดแปลงหรือเปลี่ยนแปลงเพื่อ

                  การพัฒนาหรือการใชที่ดินรูปแบบอื่นกอน พ.ศ. 2525
                               พื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 2 เปนพื้นที่ที่มีคาดัชนีชั้นคุณภาพลุมน้ําตามที่การศึกษาเพื่อ

                  จําแนกชั้นคุณภาพลุมน้ําของแตละลุมน้ําไดกําหนดไว พื้นที่ดังกลาวเหมาะตอการเปนตนน้ําลําธาร

                  ในระดับรองจากลุมน้ําชั้นที่1สามารถนําพื้นที่ลุมน้ําชั้นนี้ไปใชเพื่อประโยชนที่สําคัญอยางอื่นได เชน
                  การทําเหมืองแร เปนตน

                                พื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 3 เปนพื้นที่ที่สามารถใชประโยชนไดทั้งการทําไม เหมืองแร
                  และการปลูกพืชกสิกรรมประเภทไมยืนตน

                               พื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 4 โดยสภาพปาของลุมน้ําชั้นนี้ไดถูกบุกรุกแผวถางเปนที่ใชประโยชน
                  เพื่อกิจการพืชไรเปนสวนใหญ

                                พื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 5 พื้นที่นี้โดยทั่วไปเปนที่ราบหรือที่ลุมหรือเนินลาดเอียงเล็กนอย

                  และสวนใหญปาไมไดถูกแผวถางเพื่อประโยชนดานเกษตรกรรมโดยเฉพาะการทํานาและกิจการอื่นไปแลว

                        3.3.2  กฎหมายที่เกี่ยวของกับทรัพยากรดิน

                             กฎหมายดานทรัพยากรดินเปนกฎหมายที่เกี่ยวของทั้งดานสิทธิ์ในที่ดิน การจัดที่ดิน
                  การใชที่ดิน รวมถึงการอนุรักษดินและน้ําไดแก

                             1)  ประมวลกฎหมายที่ดิน 2497 เปนกฎหมายที่เกี่ยวของกับสิทธิ์ในที่ดิน โดยวางหลักเกณฑ

                  เกี่ยวกับการขอเอกสารแสดงการครอบครองหรือสิทธิในที่ดินรวมทั้งหลักเกณฑในการออกเอกสาร




                                                                        กองนโยบายและแผนการใชที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน
   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161