Page 479 - รายงานการจัดการทรัพยากรดินเพื่อการปลูกพืชเศรษฐกิจหลักตามกลุ่มชุดดิน เล่มที่ 1 ดินบนพื้นที่ราบต่ำ

465

เนื้อดิน และโครงสรางดิน

x = ดินมีอิทธิพลของเกลือ

w = พื้นที่ไมเหมาะสมตอการใชเครื่องจักรกล

e = พื้นที่งายตอการชะลาง

5. ปญหาและขอจํากัดในการปลูกพืช

5.1 ดินตื้น กลุมชุดดินนี้เปนดินตื้นถึงตื้นมาก มีเศษหินและกรวดลูกรังปะปนอยูในชั้นดินมาก และ

พบหินพื้นหรือหินที่เปนวัตถุตนกําเนิดดินในความลึก 50 ซม. จากผิวดินบนเปนสวนใหญ เวลาฝนทิ้งชวงดิน

จะแหงเร็ว

5.2 การชะลางพังทลายของดิน เกิดขึ้นในระดับปานกลางถึงรุนแรง โดยเฉพาะบริเวณที่ใชในการ

เพาะปลูกซึ่งเปนดินตื้นมาก และมีความลาดเทเกินกวา 5 เปอรเซ็นต

5.3 ความอุดมสมบูรณของดินลดลงรวดเร็ว เนื่องจากมีการชะลางพังทลายของหนาดินอยาง
ตอเนื่อง

5.4 ดินแหงจัดและขาดแคลนน้ําในการเพาะปลูก แหลงน้ําธรรมชาติมีจํากัดและไมมีระบบ

ชลประทานเขาถึง จึงไมสามารถเพาะปลูกพืชในฤดูแลง

6. การจัดการเพื่อใหเหมาะสมในการปลูกพืช

6.1 การเลือกพื้นที่สําหรับปลูกพืช กลุมชุดดินนี้ประกอบดวยดินตั้งแตตื้นมากถึงลึกปานกลาง จึง
ควรเลือกใชประโยชนดังนี้ 1) ปลูกพืชไรทั่วไปในชุดดินที่มีความลึกปานกลาง เชน ชุดดินลี้ ทาลี่ โปงน้ํารอน

และนครสวรรค 2) ปลูกเฉพาะพืชไรรากตื้น ในดินตื้นที่มีหนาดินหนากวา 15 ซม. เชน ดินชุดมวกเหล็ก

สบปราบ และไพสาลี และ 3) ดินตื้นมากและมีความลาดเทสูง ควรสงวนไวเปนปาธรรมชาติ เชน ชุดดินงาว

หินซอนและโคกปรือ

6.2 การเตรียมหลุมปลูก ในการปลูกไมผลหรือไมยืนตนบางชนิดบนดินชุดทาลี่ ลี้ นครสวรรค และ

โปงน้ํารอน เชน ยางพารา มะมวง ขนุน ฯลฯ ควรเตรียมหลุมปลูกขนาดไมนอยกวา 75x75x75 ซม.และผสม

ปุยอินทรีย ไดแก ปุยคอกหรือปุยหมัก อัตรา 20-30 กก./หลุม

6.3 การอนุรักษดินและน้ํา ในการปลูกพืชไรและไมผล ควรผสมผสานการอนุรักษดินและน้ําดวย

วิธีการทางพืชและวิธีกลดังนี้

6.3.1 วิธีการทางพืช ควรใชวิธีการอยางใดอยางหนึ่งดังนี้ 1) ปลูกแถบไมพุมตระกูลถั่วยืนตนตาม

แนวระดับขวางลาดเท เชน การปลูกแถบของถั่วมะแฮะผสมกับกระถินยักษ 2) ปลูกแถบหญาแฝกตามแนว
ระดับขวางความลาดเทของพื้นที่ 3) ปลูกแถบไมพุมตระกูลถั่วยืนตนตามแนวระดับ สลับกับการปลูกแถบ