Page 13 - รายงานการประยุกต์ใช้ฐานข้อมูลการสำรวจระยะไกลจากซอฟต์แวร์รหัสเปิดและคลาวด์คอมพิวติงเพื่องานพัฒนาที่ดิน Utilization of Remote Sensing Database derived from Open-source software and Cloud computing platform for Land Development

ห้องสมุดกรมพัฒนาที่ดิน

5

ภาพที่ 3 การจัดเก็บข้อมูลระดับพื้นดินโดยใช้เซ็นต์เซอร์ติดกับพาหนะ
ที่มา : Piekutowska et. al. (2018)

2) การจัดเก็บข้อมูลระดับอากาศ (Aerial based) การส ารวจระดับอากาศ ซึ่งใช้

กล้องชนิด multispectral หรือ hyperspectral และ เครื่อง GPS ติดกับเครื่องบินหรืออากาศยาน
ไร้คนขับ (Unmanned Aerial Vehicle: UAV) เฮลิตอปเตอร์ บอลลูน และเครื่องบิน เป็นต้น
(Navalgund, 2001; Kulo, 2018) เพื่อการเก็บข้อมูลภาพถ่ายทางอากาศ ซึ่งสามารถใช้จัดท าเป็น
ภาพถ่ายออร์โธสีเชิงเลข เช่น โครงการภาพถ่ายออร์โธสีเชิงเลข มาตราส่วน 1 : 4,000 ของ
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ปี 2545 (ภาพที่ 4) เป็นข้อมูลภาพที่ได้จากเซ็นต็นเซอร์ที่ติดกับ

เครื่องบิน ข้อมูลภาพที่ได้มีกระบวนการปรับแก้ความผิดเพี้ยนเนื่องจากเรขาคณิตของการถ่ายภาพ
และความสูงต่างของภูมิประเทศ (relief displacement) โดยมีระบบพิกัดอ้างอิง ผลลัพธ์ที่ได้คือ
ภาพถ่ายที่ปรากฏรายละเอียดลักษณะสิ่งปกคลุมภูมิประเทศ ณ เวลาที่ท าการถ่ายภาพไว้ทั้งหมด มี

มาตราส่วนและความถูกต้อง สามารถวัดพิกัด ทิศทาง ระยะทาง ขนาด และรูปร่างของวัตถุได้
เช่นเดียวกับแผนที่ลายเส้น หรือแผนที่ภูมิประเทศ มีระวางขนาด 50 x 50 ซ.ม. ครอบคลุมพื้นที่
ขนาด 2 x 2 ตารางกิโลเมตรต่อระวาง ระบบพิกัดกริด UTM พื้นหลักฐาน WGS84 ทั้งนี้แผนที่
ภาพถ่ายออร์โธสีเชิงเลข มาตราส่วน 1 : 4,000 มีความละเอียดจุดภาพ (pixel) 3 ระดับ ได้แก่

ความละเอียดจุดภาพ 0.50 1 และ 10 เมตร (กรมพัฒนาที่ดิน, 2560) และภาพที่ได้จาก UAV หรือ
โดรน (drone) ที่ได้จากเซ็นต็นเซอร์ที่ติดกับ UAV (ภาพที่ 5 และภาพที่ 6) ข้อดีของภาพถ่ายทาง
อากาศ คือ ข้อมูลที่ได้มีความเป็นปัจจุบันสูง ความละเอียดจุดภาพสูง สามารถบินถ่ายภาพใน
ช่วงเวลาต่างๆได้ตามที่ต้องการ ได้ข้อมูลและสาระที่ถูกต้องครบถ้วน ประหยัดต้นทุนและเวลาเมื่อ

เปรียบเทียบกับในการเดินส ารวจในพื้นที่จริง (Chang and Clay, 2016) แต่ยังมีค่าใช้จ่ายสูงกว่า
ถ่ายภาพครอบคลุมได้น้อยกว่าและใช้เวลาการถ่ายภาพเก็บข้อมูลนานกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับการ
จัดเก็บข้อมูลระดับอวกาศ